عفونت و شکست کاشت ایمپلنت دندانی

گرچه شکست ایمپلنت های دندانی اتفاق نادری است، اما این اتفاق می تواند رخ دهد حتی اگر جراح احتیاط های لازم را داشته باشد و از جدیدترین تکنیک ها استفاده کند. شکست کاشت ایمپلنت های دندانی در نتیجه پس زدن ایمپلنت از سوی بدن، مانند آنچه در دیگر نمونه های پیوند اعضاء در بدن مشاهده می شود، اتفاق نمی افتد. در عوض، شکست به دلیل بروز مشکل در سلامت عمومی و نیز روند جراحی یا مراقبت های پس از جراحی اتفاق می افتد.

علائم و نشانه های شکست ایمپلنت های دندانی کدامند؟

دو دلیل اصلی که می توانند منجر به شکست ایمپلنت های دندانی شوند عبارتند از: بروز پری ایمپلنتایتیس و عدم اسئواینتگریشن (پیوند ایمپلنت با استخوان پیرامون خود). پری ایمپلنتایتیس زمانی اتفاق می افتد که فرد به اندازه کافی از دندان های خود مراقبت نمی کند، به اندازه کافی مسواک نمی زند یا نخ دندان نمی کشد. این شکلی از بیماری لثه است که عفونت به استخوان آسیب می رساند. در صورتی که این عفونت خیلی زود شناسایی نشود، پری ایمپلنتایتیس می تواند موجب شل شدن ایمپلنت و دندان های مجاور شود.

شکست اسئواینتگریشن زمانی اتفاق می افتد که استخوان فک اطراف ایمپلنت رشد نمی کند تا امنیت آن را تأمین کند. خواه بیمار سیگاری باشد یا نباشد، خواه جراح پیوند استخوان انجام دهد یا خیر، و صرف نظر از نوع تکنیکی که استفاده می شود، این مشکل می تواند به کیفیت استخوان مربوط شود. وقتی ایمپلنت به خوبی با استخوان جوش نمی خورد اما داخل استخوان قرار داده شده است، اغلب در مراحل اولیه پس از جراحی اتفاق می افتد.

مراحل اولیه و پیشرفته عفونت ایمپلنت های دندانی

مراحل اولیه کاشت ناموفق ایمپلنت های دندانی ظرف مدت سه تا چهار ماه پس از جراحی اتفاق می افتند. لازم است جراح اصول صحیح را رعایت کند- از جمله استریل بودن محیط، پیشگیری از گرم شدن بیش از حد استخوان، طراحی صحیح برداشت فلپ (تکه ای از بافت)، جایگذاری با ثبات ایمپلنت و قرار گیری آن در جایی که استخوان کافی وجود دارد. حتی زمانی که به یک جراح مجرب ارجاع داده می شوید، علیرغم در نظر گرفتن تمهیدات لازم، همه ایمپلنت ها به خوبی با استخوان فک جوش نمی خورند.

عواملی که در کوتاه مدت منجر به شکست ایمپلنت های دندانی می شوند عبارتند از:

• کاهش خونرسانی به منطقه اطراف ایمپلنت های دندانی.
• وجود عفونت قبلی داخل دهان.
• جابجایی یا تکان خوردن ایمپلنت در طول دوره بهبود.
• به ایمپلنت زمان کافی داده نمی شود تا جوش بخورد.
• سلامت ضعیف بیمار

انتخاب یک جراح معتبر و مجرب می تواند برخی عواملی که منجر به شکست ایمپلنت های دندانی می شوند را حذف کند. راجع به داروهایی که مصرف می کنید، بیماری هایی که دارید، و نیز دیگر عوامل مربوط به وضعیت سلامت، با صراحت و دقت با جراح خود صحبت کنید تا احتمال موفقیت کاشت ایمپلنت دندانی خود را بالا ببرید.

شکست دیر هنگام ایمپلنت های دندانی می تواند یک یا ده سال پس از جراحی اتفاق بیفتد، و می تواند به یکی از علل زیر باشد:

• عفونت های باکتریایی
• فشار شدید روی ایمپلنت ها
• فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر (دندان قروچه)
• فقدان استخوان کافی
• فقدان بافت کافی لثه
• بهداشت ضعیف دهان
• پرتو افکنی منطقه سر و گردن
• انباشته شدن مقدار زیادی ذرات غذا کنار ایمپلنت ها

مشکلاتی که کاشت ایمپلنت ها را تحت تأثیر قرار می دهند

در حالی که پری ایمپلنتایتیس و از دست رفتن پیوند ایمپلنت و استخوان اطراف، دو عامل اصلی هستند که می توانند منجر به شکست ایمپلنت شوند، اما این مشکل می تواند علل دیگری داشته باشد، از جمله:

• دیابت
• بیماری لثه
• فقدان استخوان فک کافی
• بهداشت ناکافی دهان و دندان ها
• محل ایمپلنت کاشته شده داخل دهان
• داروهای مصرفی
• جایگذاری ضعیف ایمپلنت
• وجود برخی بیماری ها از قبل، از جمله سرطان
• کشیدن سیگار
• دندان قروچه

افرادی که بیماری های مزمن مربوط به سلامتی دارند، مانند دیابت، اختلالات خود ایمنی، سرطان، و پوکی استخوان، خطر شکست ایمپلنت های دندانی آنها را بیشتر تهدید می کند. حتی افراد مبتلا به پریودنتیت نیز بیشتر مستعد پری ایمپلنتایتیس هستند، که می تواند خطر تحلیل استخوان و عفونت پس از جراحی را افزایش دهد.

بیماری لثه می تواند منجر به پیشرفت پوسیدگی دندان یا بیماری لثه ای شود که به شکست ایمپلنت های دندانی ختم می شود. به همین دلیل رعایت دقیق بهداشت دهان امری ضروری است. علاوه بر این، شکست ایمپلنت های دندانی می تواند در صورتی اتفاق بیفتد که استخوان فک به اندازه کافی وجود ندارد تا ایمپلنت به آن بچسبد. از آنجا که استخوان دندان را حمایت می کند و ایمپلنت با استخوان فک جوش می خورد، دندانپزشک باید وضعیت بیمار را از قبل بررسی کند. اغلب، در صورتی که استخوان به اندازه کافی وجود نداشته باشد، قبل از کاشت ایمپلنت باید منتظر شد روند استخوان سازی تکمیل شود.

مسواک زدن و نخ دندان کشیدن نا منظم می توانند منجر به بروز پری ایمپلنتایتیس و دیگر بیماری های لثه شوند. محلی که داخل دهان قرار است ایمپلنت کاشته شود نیز می تواند روی میزان موفقیت آن تأثیر داشته باشد زیرا دندان هایی که در عقب دهان قرار دارند بیشتر می توانند در معرض فشار ناشی از جویدن قرار بگیرند، که می تواند باعث شود ایمپلنت های دندانی زودتر با شکست مواجه شوند.

در صورتی که جراح برای کاشت ایمپلنت همه جوانب را در نظر نگیرد، نتایج کاشت با مشکل مواجه خواهند شد. جراحی به یک جراح مجرب و آموزش دیده نیاز دارد که برای درک کامل وضعیت بیمار زمان می گذارد و حین جایگذاری ایمپلنت احتیاط می کند. کشیدن سیگار می تواند منجر به شکست کاشت ایمپلنت شود، و اگر بیمار از قبل عادت ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر را دارد، سایش مدوام می تواند به ایمپلنت تازه کاشته شده فشار شدیدی وارد کند و منجر به شکست آن شود.

درمان عفونت ایمپلنت دندانی

گزینه هایی که برای درمان ایمپلنتی که با شکست مواجه شده است، به نوع شکستی بستگی دارد که بیمار تجربه می کند. به عنوان مثال، با پاکسازی ایمپلنت می توان پری ایمپلنتایتیس را درمان کرد. در صورتی که متوجه بروز بیماری شدید، سعی کنید روی بهداشت بهتر دهان و دندان ها بیشتر تمرکز کنید. در صورتی که آسیب یا فشار به استخوان را تجربه کردید، نخستین گام برداشتن بافت عفونی اطراف ایمپلنت است، که پس از آن انجام پیوند استخوان ضرورت پیدا می کند. بسته به میزان آسیبی که به داخل دهان وارد شده است، ممکن است لازم باشد روکش ایمپلنت برداشته شده و تعویض شود.