تأثیرات آرتریت روماتوئید روی سلامت دهان و دندان

آیا روماتیسم مفصلی می تواند روی دندان های شما تأثیر بگذارد؟

آرتریت روماتوئید (RA) یک اختلال خود ایمنی مزمن است که در درجه اول مفاصل را تحت تأثیر قرار می دهد، اما می تواند پیامدهایی برای سلامت دهان از جمله دندان ها نیز داشته باشد. اگرچه ارتباط بین RA و سلامت دندانی ممکن است در ابتدا مشهود به نظر نرسد، تحقیقات نشان داده اند که ارتباط قابل توجهی وجود دارد.

در زیر، چگونگی تأثیر روماتیسم مفصلی بر دندان ها و سلامت دهان را بررسی خواهیم کرد.

افزایش خطر ابتلا به بیماری پریودنتال

RA با خطر بالاتر ابتلا به بیماری پریودنتال (لثه) همراه است. در RA، سیستم ایمنی به اشتباه به بافت های بدن حمله می کند، که منجر به بروز التهاب از جمله در لثه ها می شود. التهاب مزمن می تواند نفوذ باکتری ها به لثه ها را آسان تر کند و منجر به بروز بیماری لثه شود. با گذشت زمان، بیماری لثه می تواند منجر به از بین رفتن استخوانی شود که از دندان ها حمایت می کند، و در نتیجه باعث لق شدن دندان ها یا حتی از دست رفتن دندان ها می شود. مطالعات نشان داده اند که احتمال ابتلا به بیماری پریودنتال در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید در مقایسه با افراد بدون این بیماری تا دو برابر بیشتر است.

کاهش مهارت دستی

RA اغلب مفاصل کوچک دست را تحت تأثیر قرار می دهد، و بهداشت روزانه دهان را به چالش می کشد. سفتی، درد و تورم در دست ها و انگشتان می تواند نگهداشتن صحیح مسواک یا نخ دندان را دشوار کند. در نتیجه، اقدامات بهداشتی دهان و دندان ممکن است کمتر مؤثر باشند و خطر تجمع پلاک، بروز حفره های دندانی، و بیماری لثه را افزایش دهد.

خشکی دهان (زروستومیا)

بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید خشکی دهان را یا به دلیل خود بیماری یا به عنوان یک عارضه جانبی داروها تجربه می کنند. خشکی دهان که به عنوان زروستومیا نیز شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که غدد بزاقی برای مرطوب نگه داشتن دهان بزاق کافی تولید نمی کنند. بزاق با خنثی کردن اسیدها و شستن ذرات غذا از دندان ها محافظت می کند. بدون بزاق کافی، خطر پوسیدگی های دندانی، بیماری لثه و عفونت های دهان افزایش می یابد.

آیا داروهای آرتریت روماتوئید می توانند روی دندان های شما تأثیر بگذارند؟

داروهای RA برای مدیریت علائم و کند کردن پیشرفت بیماری بسیار مهم هستند، اما همچنین می توانند عوارض جانبی داشته باشند که بر سلامت دندان ها تأثیر می گذارند. در اینجا چند راه معرفی شده اند که داروهای RA می توانند روی دندان ها و سلامت کلی دهان شما تأثیر بگذارند:

خشکی دهان (خشکی دهان)

چندین دارو که معمولاً برای RA تجویز می شوند، مانند متوترکسات و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID ها)، می توانند باعث خشکی دهان شوند. خشکی دهان جریان بزاق را کاهش می دهد، که برای خنثی سازی اسیدها، معدنی سازی مجدد دندان ها و کاهش رشد باکتری ها ضروری است. کمبود بزاق همچنین می تواند خطر پوسیدگی دندان، بیماری لثه و عفونت های دهان را افزایش دهد. بدون بزاق کافی، خطر پوسیدگی و بیماری لثه افزایش می یابد که در نهایت می تواند منجر به از دست دادن دندان شود.

سرکوب سیستم ایمنی

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD ها) و داروهای بیولوژیک، که اغلب برای مدیریت RA استفاده می شوند، سیستم ایمنی را برای کاهش التهاب سرکوب می کنند. با این حال، این سرکوب می تواند افراد را مستعد ابتلا به عفونت ها، از جمله عفونت های دهانی کند.

عفونت های لثه در افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند می توانند با سرعت بیشتری پیشرفت کنند و در صورت عدم مدیریت صحیح منجر به مشکلات دندانی شدیدتر شوند. بیماری لثه درمان نشده می تواند باعث تخریب ساختارهای نگهدارنده دندان مانند استخوان و لثه شود و منجر به از دست دادن دندان شود.

رشد بیش از حد لثه

برخی داروها خاص مانند کورتیکواستروئیدها، ممکن است در ایجاد تغییرات در لثه، مانند رشد بیش از حد لثه ها نقش داشته باشند. این وضعیت می تواند پاکسازی صحیح دندان ها را دشوارتر کند و منجر به افزایش خطر تشکیل پلاک، حفره ها و بیماری پریودنتال شود. لثه های بزرگ شده یا ملتهب برای تمیز کردن مؤثرتر چالش برانگیز هستند و خطر تشکیل پلاک و بیماری پریودنتال را افزایش می دهند که در صورت عدم مدیریت صحیح می توانند منجر به از دست دادن دندان شوند.

چگونه درد دندان ناشی از RA را درمان می کنید؟

دندان درد در افراد مبتلا به RA می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله بیماری لثه، التهاب مفاصل یا عوارض جانبی دارو باشد. در اینجا چند مرحله برای مدیریت دندان درد ناشی از RA آورده شده اند:

معاینه منظم دندانپزشکی

مراجعه منظم به دندانپزشک ضروری است، بخصوص اگر مبتلا به RA هستید. پاکسازی و معاینه منظم دندان می تواند به تشخیص زود هنگام مشکلات دندان قبل از جدی شدن آنها کمک کند. دندانپزشک شما همچنین می تواند توصیه های خاصی را برای مدیریت عوارض مربوط به سلامت دهان و دندان ارائه دهد.

مدیریت التهاب

از آنجا که RA یک بیماری التهابی است، کنترل التهاب سیستمیک برای مدیریت ناراحتی دهان بسیار مهم است. روماتولوژیست شما ممکن است داروهای شما را برای کنترل بهتر فعالیت RA تنظیم کند. علاوه بر این، NSAID ها می توانند درد و التهاب را که فک یا سایر نواحی دهان را تحت تأثیر قرار می دهد، کاهش دهند. قبل از هر گونه تغییر در داروی خود با پزشک معالج خود مشورت کنید.

بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید.

بهداشت مناسب دهان و دندان برای جلوگیری از بروز مشکلات دندانی که می تواند منجر به درد شود بسیار مهم است. دو بار در روز با یک مسواک نرم مسواک بزنید و یک بار در روز از نخ دندان استفاده کنید. اگر مهارت دستی یکی از مشکلات شما است، استفاده از مسواک برقی یا ابزارهای کمکی برای تمیز کردن بین دندان ها را برای افرادی که محدودیت حرکت دست دارند در نظر بگیرید.

دهانشویه ضد باکتری نیز ممکن است به کاهش التهاب لثه و خطر بیماری پریودنتال کمک کند.

دهان را مرطوب نگه دارید.

برای کاهش خشکی دهان، در طول روز مقدار زیادی آب بنوشید و از نوشیدنی هایی که باعث خشکی بیشتر دهان می شوند، مانند الکل یا کافئین خودداری کنید.

آدامس یا قرص های بدون قند می توانند به تحریک تولید بزاق کمک کنند. محصولات بزاق مصنوعی نیز بدون نسخه در دسترس هستند. آنها می توانند به مرطوب نگه داشتن دهان و کاهش خطر پوسیدگی کمک کنند.

از درمان های موضعی استفاده کنید.

ژل های بی حس کننده موضعی یا مسکن های خوراکی بدون نسخه ممکن است به طور موقت درد دندان یا لثه را تسکین دهند. محصولات بنزوکائین را می توان به طور مستقیم در ناحیه آسیب دیده برای تسکین کوتاه مدت استفاده کرد. با این حال، اینها باید طبق دستورالعمل و با مراقبت حرفه ای استفاده شوند.

فیزیوتراپی برای فک

اگر دندان درد به دلیل مشکلات مفصل فک باشد، تمرینات فیزیوتراپی ممکن است به بهبود عملکرد فک و کاهش ناراحتی کمک کنند. استفاده از کمپرس گرم روی فک نیز می تواند سفتی و درد مفاصل را تسکین دهد.

اثرات آرتریت روماتوئید روی فک شما

آرتریت روماتوئید می تواند به طور قابل توجهی روی مفصل فکی گیجگاهی (TMJ)، که فک پایین (مندیبل) را به جمجمه متصل می کند، تأثیر بگذارد. RA می تواند منجر به بروز چندین مشکل شود:

اختلال عملکرد مفصل فکی گیجگاهی (TMD)

RA می تواند باعث التهاب در مفصل فکی گیجگاهی شود، و منجر به اختلال عملکرد مفصل فکی گیجگاهی () شود. علائم TMD ممکن است شامل درد فک، سفتی، محدودیت دامنه حرکتی، و صدای کلیک یا ترکیدن هنگام باز کردن یا بستن دهان باشند. این علائم می تواند خوردن، صحبت کردن یا انجام فعالیت های روزمره راحت را دشوار کنند.

سفتی فک و تحرک محدود

RA در TMJ می تواند باعث سفتی مفاصل، بویژه در صبح یا بعد از دوره های عدم فعالیت شود. این سفتی ممکن است باز کردن کامل دهان را دشوار کند و غذا خوردن، صحبت کردن و حتی وظایف بهداشت دهان را پیچیده کند. با گذشت زمان، التهاب مزمن می تواند منجر به تغییرات دائمی مفاصل و کاهش تحرک شود.

تغییر شکل فک و فرسایش استخوان

RA شدید و درمان نشده می تواند منجر به فرسایش استخوان و آسیب مفصل، از جمله مفصل فک شود. التهاب مزمن می تواند به تدریج استخوان TMJ را فرسوده کند و به طور بالقوه باعث ایجاد تغییراتی در ساختار و تراز فک شود. این می تواند منجر به بایت مشکل دار، عدم تقارن صورت، و عوارض بیشتر در جویدن یا صحبت کردن شود.

مدیریت مسائل فک مرتبط با RA

• تنظیمات دارویی: داروها برای کاهش التهاب می توانند به حداقل رساندن درگیری TMJ کمک کنند. کورتیکواستروئیدها یا DMARD ها ممکن است برای رفع التهاب شدیدی که فک را تحت تأثیر قرار می دهد تجویز شود.
• تمرینات فک: ورزش های ملایم که اغلب توسط فیزیوتراپیست توصیه می شوند، می توانند به بهبود تحرک فک و کاهش سفتی کمک کنند. تمرینات کششی و حرکتی می توانند از سفت شدن بیش از حد مفصل جلوگیری کنند و به حفظ عملکرد کمک کنند.
• دستگاه های ارتوتیک: گاهی اوقات، دندانپزشک شما ممکن است یک آتل یا محافظ دهان را برای کمک به کاهش فشار روی مفصل فک و کاهش درد توصیه کند. اگر دندان قروچه (براکسیسم) با ناراحتی فک ارتباط داشته باشد، این می تواند مفید باشد.
• کمپرس سرد و گرم: کمپرس سرد می تواند به کاهش التهاب کمک کند، در حالی که کمپرس گرم ممکن است به کاهش سفتی عضلات اطراف فک کمک کند. جایگزینی بین درمان های سرد و گرم می تواند به طور مؤثر درد و تورم را مدیریت کند.

حفظ سلامت دهان و دندان هنگام مدیریت آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری سیستمیک است که مفاصل و جنبه های مختلف سلامت دهان از جمله دندان ها و فک را تحت تأثیر قرار می دهد. RA خطر ابتلا به بیماری پریودنتال، خشکی دهان، و عوارض مربوط به مفصل فکی گیجگاهی را افزایش می دهد.

داروهای مورد استفاده برای درمان آرتریت روماتوئید، در حالی که برای مدیریت علائم مؤثر هستند، می توانند عوارض جانبی داشته باشند که بر سلامت دهان تأثیر می گذارند. مدیریت مناسب شامل کنترل التهاب، حفظ بهداشت خوب و منظم دهان و دندان، چکاپ های دندانپزشکی و استفاده از ابزارها و درمان ها برای کاهش درد و بهبود عملکرد فک است.

افراد مبتلا به RA با هوشیاری در مورد مدیریت RA و سلامت دهان، می توانند نتایج دندانی بهتری داشته باشند و تأثیر این بیماری را بر کیفیت کلی زندگی خود کاهش دهند.