مشکلات ایمپلنتی که چند سال از کاشت آن می گذرد را چگونه کاهش دهیم؟

ایمپلنت های دندانی محکم و با دوام و برای ماندگاری دراز مدت ساخته شده اند و بسیاری از افراد هرگز با مشکلی مواجه نمی شوند. این سازه های فلزی ضروری که به فک متصل می شوند و از دندان های مصنوعی حمایت می کنند، درصد موفقیت بالایی دارند و ممکن است برای برخی افراد خوب باشند، اما در مواردی، زمانی که شما درمان ارتودنسی را انجام می دهید، ممکن است با شکست مواجه شوند اما برای همه مناسب نیستند، همچنین پتانسیل ایجاد عوارض طولانی مدت را دارد. مشکلات ایمپلنت های دندانی می توانند نگران کننده باشند، اما راه های مؤثری برای برطرف کردن آنها وجود دارد.

ایمپلنت های دندانی چگونه کار می کنند؟

ایمپلنت دندانی جایگزینی طولانی مدتی برای دندان از دست رفته است. ایمپلنت یک پیچ تیتانیومی است که جراح دندانپزشک آن را به جای ریشه دندان اصلی درون استخوان فک پیچ می کند.

طی یک دوره بهبودی، ایمپلنت و استخوان فک با یکدیگر جوش می خورند. ایمپلنت پس از جوش خوردن، می تواند از یک دندان مصنوعی یا روکش پشتیبانی کند.

ایمپلنت های دندانی می توانند چندین مزیت عملکردی و زیبایی داشته باشند، از جمله:

• احیاء ظاهر دندان های آسیب دیده
• بهبود عملکرد گاز زدن و جویدن
• تثبیت دندان های اطراف و بافت فک
• جلوگیری از تحلیل استخوان

عوارض احتمالی ناشی از جراحی

چندین عارضه بالقوه وجود دارند که می توانند به دنبال کاشت ایمپلنت دندانی رخ دهند. بخش های زیر به برخی از این موارد اشاره می کنند.

در زیر برخی از مشکلات شایع تری که ممکن است به دنبال کاشت ایمپلنت دندانی ایجاد شوند، آورده شده اند.

عفونت

عفونت در محل ایمپلنت شایع ترین عارضه کاشت ایمپلنت دندانی است.

درمان عفونت به شدت و محل عفونت بستگی دارد. به عنوان مثال، عفونت باکتریایی در لثه ممکن است به آنتی بیوتیک یا پیوند بافت نرم نیاز داشته باشد. عفونت باکتریایی در استخوان ممکن است به برداشتن بافت عفونی استخوانی و احتمالاً ایمپلنت و به دنبال آن پیوند استخوان و بافت نرم نیاز داشته باشد.

تحلیل لثه

در برخی موارد، فرد ممکن است متوجه شود که بافت لثه اطراف ایمپلنت شروع به تحلیل رفتن می کند. این می تواند منجر به بروز التهاب و درد شود. برای جلوگیری از نیاز به برداشتن ایمپلنت، ارزیابی سریع توسط دندانپزشک ضروری است.

ایمپلنت لق

در چند هفته نخست بعد از کاشت ایمپلنت دندانی، ایمپلنت رشد کرده و با استخوان فک جوش خواهد خورد. این فرآیند استئواینتگریشن نامیده می شود و برای موفقیت طولانی مدت ایمپلنت بسیار مهم است. این روند می تواند ماه ها طول بکشد.

اگر ایمپلنت با استخوان جوش نخورد، جراح دندان ممکن است آن را خارج کند. پس از بهبودی ناحیه کاشت ممکن است فرد بتواند مجدداً کاشت ایمپلنت را امتحان کند.

آسیب عصبی یا بافتی

گاهی اوقات، جراح دندان ممکن است به طور ناخواسته ایمپلنت دندانی را خیلی نزدیک به عصب قرار دهد. این می تواند باعث بی حسی، سوزن سوزن شدن یا درد شود. علائم کوتاه مدت در جراحی ایمپلنت دندان شایع تر است، اما فرد ممکن است علائم طولانی مدت را تجربه کند.

یک مشکل عصبی یا بافتی به توجه فوری نیاز دارد. آسیب به عصب آلوئولار تحتانی (IAN) در فک پایین می تواند به طور بالقوه جدی باشد. برخی از علائم احتمالی آسیب IAN عبارتند از:

• بی حسی مداوم در سمت ایمپلنت، از جمله لب پایین و چانه
• درد یا ناراحتی مداوم
• خارش، گزگز، یا سوزش در لثه و پوست

مشکلات کمتر شایع

کاشت ایمپلنت دندانی ممکن است منجر به بروز برخی مشکلات کمتر شایع مانند مشکلات سینوسی و آسیب به خود ایمپلنت دندانی شود.

مسائل سینوسی

ایمپلنت های دندانی فک بالا می توانند به داخل حفره های سینوس بیرون زده و باعث التهاب سینوس ها شوند. این تحت عنوان سینوزیت شناخته می شود.

برخی از علائم احتمالی سینوزیت عبارتند از:

• درد، حساسیت، یا تورم در اطراف گونه ها، چشم ها یا پیشانی
• مخاط بینی سبز یا زرد رنگ
• بینی کیپ شده
• کاهش حس بویایی
• سر دردهای سینوسی
• دندان درد
• بوی بد دهان
• تب بالا

آسیب ناشی از نیروی بیش از حد

مانند هر دندان دیگری، فشار یا ضربه بیش از حد می تواند باعث ترک خوردن یا لق شدن ایمپلنت دندانی شود.

برخی از افراد ممکن است بدون اینکه متوجه باشند نیروی بیش از حد به ایمپلنت های دندانی وارد کنند. به عنوان مثال، برخی افراد هنگام خواب دندان های خود را روی هم فشار می دهند یا دندان قروچه می کنند. افرادی که مستعد این عادت هستند ممکن است برای جلوگیری از آسیب به ایمپلنت و همچنین دندان های طبیعی خود، به استفاده از محافظ دهان نیاز داشته باشند.

مشکلات بلند مدت ایمپلنت دندانی

پری ایمپلنتایتیس نوعی بیماری لثه است که باعث تحلیل رفتن استخوان حمایت کننده ایمپلنت می شود. این عفونت به دلیل التهاب مزمن در محل ایمپلنت ایجاد می شود.

بر اساس یک تحقیق در سال ۲۰۱۷، ایجاد و پیشرفت علائم پری ایمپلنتایتیس ممکن است حدود ۵ سال طول بکشد. این علائم معمولاً شامل خونریزی یا تورم در اطراف محل ایمپلنت دندانی هستند.

همچنین احتمال نادری وجود دارد که بدن ایمپلنت دندانی را رد کند. بر اساس یک بررسی در سال ۲۰۱۹، محققان در حال بررسی خطرات استفاده از ایمپلنت های دندانی ساخته شده از تیتانیوم یا فلزات دیگر هستند. برخی از افراد حساسیت فلزی نادری دارند که باعث می شود بدن آنها ایمپلنت فلزی را پس بزند. محققان توصیه می کنند که افراد قبل از دریافت چنین ایمپلنت هایی تحت آزمایش حساسیت فلز قرار گیرند.

شرایطی که در دراز مدت روی وضعیت ایمپلنت های دندانی تأثیر می گذارند:

تعدادی از عوامل می توانند بر میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی تأثیر بگذارند، از جمله بیماری های لثه و سایر شرایط. لثه ها برای نگهداشتن ایمپلنت دندانی باید سالم باشند و اگر لثه عفونی شود به استخوان فک آسیب می رساند و باعث شکست ایمپلنت دندانی می شود. واضح است که هیچ دندانپزشکی در صورت وجود هرگونه نشانه ای از بیماری لثه نباید ایمپلنت دندانی قرار دهد و اگر از آن رنج می برید، باید درمان مناسبی داشته باشید و قبل از شروع درمان کاشت ایمپلنت به لثه ها و فک ها زمان دهید تا بهبود یابند. در مواردی که این وضعیت سال ها بعد از کاشت ایمپلنت رخ دهد، باز هم می تواند منجر به شکست ایمپلنت دندانی شود. به همین دلیل چکاپ های دوره ای توسط دندانپزشک و همچنین رعایت بهداشت دهان و دندان توسط خود فرد از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

شرایط، اختلالات و بیماری های مختلف پزشکی نیز می توانند بر میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی تأثیر بگذارند. آنها شامل دیابت و آرتریت روماتوئید یا سایر بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس، بیماری التهابی روده، مالتیپل اسکلروزیس و پسوریازیس هستند. افرادی که از این بیماری ها و سایر بیماری ها رنج می برند با سرعت کمتری بهبود می یابند و این می تواند از جوش خوردن درست ایمپلنت های دندانی به استخوان فک و در نهایت شکست آن جلوگیری کند. داروها نیز می توانند روی موفقیت ایمپلنت های دندانی تأثیر بگذارند – حتی چیزی به ظاهر بی ضرر مانند قرص های سوزش سر دل – و بنابراین اگر چیزی مصرف می کنید، گفتن آن در ابتدا به دندانپزشک بسیار مهم است.

چه افرادی باید ایمپلنت دندانی داشته باشند؟

ایمپلنت های دندانی راه حل خوبی برای افرادی هستند که به فکر جایگزینی دندان های از دست رفته در نتیجه پوسیدگی شدید یا تروما هستند. با این حال، دو مشکل بالقوه در مورد ایمپلنت های دندانی، مناسب بودن و نرخ موفقیت هستند.

مناسب بودن

یکی از مشکلات کلیدی ایمپلنت های دندانی این است که برای همه مناسب نیستند. برای دریافت ایمپلنت های دندانی، فرد باید از سلامت عمومی خوبی برخوردار باشد. آنها همچنین باید لثه ها و استخوان فک سالم داشته باشند، زیرا این ساختارها در طول زندگی فرد از ایمپلنت دندانی حمایت می کنند. ایمپلنت های دندانی برای کودکان نامناسب هستند، زیرا استخوان های صورت آنها هنوز در حال رشد هستند.

نرخ موفقیت

گاهی اوقات، ممکن است ایمپلنت دندانی با شکست مواجه شود. متخصصان دندانپزشکی شکست ایمپلنت را به یکی از این دو دسته طبقه بندی می کنند: شکست زود هنگام (که در مدت کوتاهی پس از قرار دادن ایمپلنت رخ می دهد) یا شکست دیر هنگام (که مدتی پس از قرار گرفتن ایمپلنت رخ می دهد).

نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی در حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد است. با این حال، آنها ممکن است در میان افراد زیر نرخ موفقیت پایین تری داشته باشند:

• سیگار می کشند
• دیابت دارند
• بیماری لثه دارند
• پرتو درمانی در ناحیه فک انجام داده اند
• داروهای خاصی مصرف می کنند

مراقبت از ایمپلنت دندانی

بهترین راه برای اطمینان از موفقیت ایمپلنت دندانی، پیروی از توصیه های مراقبت های بعدی جراح است. پس از انجام کاشت ایمپلنت دندانی، فرد در حالی که بی حس است باید از غذاها و نوشیدنی های گرم اجتناب کند و حداقل برای چند روز از رژیم غذایی نرم پیروی کند.

همانند دندان های طبیعی یک فرد، ایمپلنت و بافت های اطراف آن به تمیز کردن منظم نیاز دارند. فرد پس از بهبودی ناحیه مورد نظر باید حداقل روزی یک مرتبه لثه ها را نخ دندان بکشد و از مسواک های بین دندانی برای دسترسی به مناطقی استفاده کند که دسترسی به آنها دشوارتر است. افراد همچنین باید معاینات منظم دندانپزشکی و قرار ملاقات هایی را برای تمیز کردن نواحی زیر خط لثه برنامه ریزی کنند.

افرادی که سیگار می کشند با سال ها تأخیر در معرض خطر ابتلا به مشکلات ایمپلنت دندانی بسیار بیشتر هستند. به این دلیل که سیگار باعث تضعیف گردش خون می شود، وضعیتی که در آن خون کافی نمی تواند به ناحیه لثه برسد. پس از اینکه جراح ایمپلنت دندانی را در فردی که سیگار می کشد قرار می دهد، دوره بهبودی در مقایسه با فردی که سیگار نمی کشد اغلب طولانی تر است. اگر سیگاری هستید هنوز هم می توانید کاشت ایمپلنت دندانی را انجام دهید، اما توصیه می شود حداقل یک هفته قبل از آن سیگار نکشید و تا دو ماه بعد سیگار نکشید، زیرا تحقیقات نشان می دهند که افراد سیگاری می توانند میزان شکست ایمپلنت دندانی را تا حد بالایی، حدود ۲۰ درصد داشته باشند. افرادی که سیگار می کشند ممکن است بخواهند سیگار را ترک کنند، زیرا این امر خطر بروز عوارض ناشی از کاشت ایمپلنت های دندانی را کاهش می دهد.

علائم مشکلات ایمپلنت دندانی

ممکن است فکر کنید ایمپلنت های دندانی که سال ها پیش انجام داده اید خوب هستند، فقط برای یک یا چند مورد از آنها مشکل ایجاد می شود. هنگامی که شکست رخ می دهد، ممکن است التهاب لثه و تحلیل لثه، و همچنین تورم در ناحیه و درد شدید یا حداقل درجه ای از ناراحتی را تجربه کنید. ممکن است در جویدن مشکل داشته باشید و احساس کنید که روکش بالای ایمپلنت لق شده است.

اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، ضروری است که فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید. تداوم آن و نادیده گرفتن مشکل، خطر ابتلا به عوارضی مانند آسیب بافتی یا عصبی، آسیب به نواحی اطراف، رد ایمپلنت توسط بدن و احتمال بیرون زدگی ایمپلنت دندانی از داخل حفره دندان را افزایش می دهد.

در صورت ایجاد هر یک از این عوارض، مهم است که به دنبال درمان ارتودنسی باشید. داشتن مشکلات ایمپلنت دندانی بعد از سال ها دردناک است، اما با مراقبت و توجه مناسب، به زودی به سلامت دندانی عالی خواهید رسید.

چه زمانی به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

پس از کاشت ایمپلنت دندانی، دندانپزشک ممکن است آنتی بیوتیک ها را برای کمک به جلوگیری از بروز عفونت تجویز کند. همچنین فرد برای کمک به کاهش درد ممکن است به مسکن بدون نسخه یا تجویزی نیاز داشته باشد.

هر گونه تورم یا کبودی باید ظرف چند روز پس از جراحی از بین برود. با این حال، اگر درد و تورم بیشتر از یک هفته ادامه یافت، فرد باید یک قرار ملاقات دندانپزشکی را برای پیگیری تعیین کند.

روند بهبودی اولیه چند هفته طول می کشد و جوش خوردن کامل استخوان ممکن است ماه ها طول بکشد. اگر ایمپلنت های دندانی آنها کمی شروع به حرکت کردند یا بعد از چند هفته درد ادامه داشت، باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. پرداختن به برطرف کردن مشکل برای جلوگیری از بروز عوارض بسیار مهم است.

سخن پایانی

کاشت ایمپلنت دندانی ساده معمولاً فقط به بی حس کننده های موضعی نیاز دارد، بنابراین بیشتر افراد زمان بهبودی نسبتاً کوتاهی دارند.

با این حال، برخی از افراد پس از کاشت ایمپلنت های دندانی ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

• درد در محل ایمپلنت دندانی
• خونریزی جزئی
• کبودی لثه یا پوست
• تورم لثه یا صورت

دندانپزشک یا جراح دهان به فرد توصیه می کند که پس از جراحی استراحت کافی داشته باشد. آنها همچنین ممکن است یک رژیم غذایی موقت متشکل از غذاهای نرم و استفاده از کیسه یخ در قسمت آسیب دیده صورت را برای کمک به کاهش التهاب و تورم توصیه کنند.

سطوح ناراحتی ممکن است در افراد مختلف و بسته به تعداد ایمپلنت هایی که جراح قرار داده است متفاوت باشد. با این حال، مصرف استامینوفن یا ایبوپروفن باید برای کاهش درد کافی باشد. داروهای ضد درد معمولاً برای ۲ تا ۳ روز پس از جراحی ضروری هستند.

میانگین زمانی که طول می کشد تا یک فرد پس از کاشت ایمپلنت های دندانی بهبود یابد، از حدود ۲ و ۶ ماه متفاوت است. هنگامی که بهبودی کامل شد، جراح دندان می تواند یک دندان مصنوعی روی ایمپلنت قرار دهد.

خلاصه

کاشت ایمپلنت های دندانی برای همه افراد مناسب نیست. یک فرد باید تحت معاینه گسترده دندانپزشکی توسط جراح قرار گیرد تا مشخص شود آیا گزینه مناسبی برای این جراحی است یا خیر. ایمپلنت های دندانی دارای نرخ موفقیت بالایی در حدود ۹۵% هستند و منجر به بهبود کیفیت زندگی برای بسیاری از افراد می شوند. با این حال، ایمپلنت های دندانی می توانند عوارضی مانند عفونت، تحلیل لثه و آسیب عصبی و بافتی ایجاد کنند. در صورت بروز علائم نگران کننده پس از کاشت ایمپلنت دندانی، فرد باید به جراح دندان خود مراجعه کند.