ارتباط شکست ایمپلنت های دندان و ابتلا به بیماری های خود ایمنی

ایمپلنت دندان

ایمپلنت های دندانی یکی از روش های متداول جایگزینی دندان هستند که شهرت آنها رو به افزایش است. ایمپلنت ها با ایجاد جایگزین مصنوعی برای ریشه های دندان داخل فک، نتایج طولانی مدت و راحتی را ارائه می دهند.

در اکثر افراد، نرخ شکست ایمپلنت بسیار پایین باقی می ماند- یک مطالعه حاکی از این است که نرخ بقاء یک ایمپلنت یک ساله به ۶/۹۸ درصد می رسد. اکثر بیماران می توانند در تصمیم گیری برای کاشت ایمپلنت های دندانی اطمینان داشته باشند.

متأسفانه، همه افراد گزینه های فوق العاده ای برای این فرایند نیستند. افرادی که در معرض خطر ابتلا به یک بیماری خود ایمنی قرار دارند- یا افرادی که یک بیماری خود ایمنی موجود دارند نسبت به افراد دیگر- باید مزایا و معایب ایمپلنت های دندانی را با دقت بیشتری در نظر بگیرند. بیایید نگاهی دقیق تر به ارتباط بین بیماری های خود ایمنی و ایمپلنت های فلزی بیندازیم.

ایمپلنت های دندانی چه ارتباطی با بیماری های خود ایمنی دارند؟

بیماری های خود ایمنی، که باعث حمله سیستم ایمنی به بافت های بدن می شوند، هم دلایل ژنتیکی و هم عوامل محیطی دارند. برخی از تحقیقات حاکی از این هستند که ایمپلنت های فلزی پزشکی و دندانی ممکن است باعث بروز واکنش خود ایمنی در افراد مبتلا به آلرژی به فلز و دیگر زمینه های ژنتیکی شوند.

برخی از بیماری هایی که در ارتباط با ابزارهای فلزی مورد بررسی قرار گرفته اند عبارتند از:

• اسکلروز چندگانه
• لوپوس سیستمیک اریتماتوز (لوپوس)
• فیبرومیالژیا
• روماتیسم مفصلی
• بیماری کرون

اگر یک ایمپلنت فلزی باعث بروز یک اختلال خود ایمنی شود، معمولاً برداشتن ایمپلنت می تواند علائم را بهبود دهد. با این حال، کاشت یک ایمپلنت، و اینکه قرار باشد بعداً برداشته شود، می تواند دلسرد کننده باشد.

گرچه واکنش های خود ایمنی به ایمپلنت های دندانی نادر هستند، اما چیزی است که هنگام تصمیم گیری در مورد یک دوره درمانی باید در نظر گرفته شوند، بویژه اگر آلرژی شناخته شده به فلز یا سابقه خانوادگی بیماری های خود ایمنی داشته باشید.

ایمپلنت های دندانی چه ارتباطی با بیماری های خود ایمنی دارند؟ بیماری های خود ایمنی چگونه ایمپلنت های دندانی را تحت تأثیر قرار می دهند؟

برای بیمارانی که از قبل به بیماری های خود ایمنی مبتلا هستند، ممکن است این نگرانی وجود داشته باشد که آیا احتمال شکست یا عدم موفقیت فرایند کاشت ایمپلنت وجود دارد یا خیر. برای موفقیت آمیز بودن فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی، لازم است لثه ها قابلیت بهبود را داشته باشند، و استخوان فک باید به اندازه کافی متراکم باشد تا استئواینتگریشن اتفاق بیفتد.

علائم شایع بیماری های خود ایمنی، مانند التهاب، می توانند باعث شوند بهبود دشوارتر شود. علاوه بر این، برخی از داروهایی که برای افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی تجویز می شوند، مانند داروهای ضد التهاب، به مرور زمان می توانند منجر به تحلیل استخوان شوند، و نرخ شکست ایمپلنت های دندانی را افزایش دهند.

پزشکان باید بیماران را به صورت موردی ارزیابی کنند تا با در نظر گرفتن سلامت عمومی و سلامت دهان و دندان ها و همچنین داروهای فعلی، مشخص شود واجد شرایط انجام این فرایند هستند یا خیر.

آیا بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید گزینه مناسبی برای کاشت ایمپلنت های دندانی هستند؟

افرادی که گزینه کاشت ایمپلنت های دندانی هستند و به آرتریت روماتوئید مبتلا می باشند، بسته به تراکم استخوان و سلامت لثه خود، ممکن است بتوانند جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی خود را کامل کنند. درمان آرتریت روماتوئید اغلب شامل داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی است، که ممکن است خطر عفونت را افزایش داده و بهبود استخوان را با مشکل مواجه سازد.

نکته دیگری که باید مد نظر قرار گیرد، توانایی صحیح مسواک زدن دندان ها است. در دست گرفتن مسواک، مسواک زدن دندان ها و نخ دندان کشیدن ممکن است دشوار باشند. با این حال، این وظایف برای سلامت ایمپلنت های دندانی مهم هستند. ایمپلنت های دندانی بیشتر از دندان ها نسبت به بیماری های لثه آسیب پذیر هستند، و یک رژیم بهداشتی دهان و دندان می تواند از بروز عفونت جلوگیری کند.

آیا ایمپلنت های دندانی می توانند شما را بیمار کنند؟

ایمپلنت های دندانی به طور کلی بی خطر هستند و در اکثر موارد باعث بروز بیماری نمی شوند. با این حال، اگر به فلز تیتانیوم حساسیت دارید، ایمپلنت های تیتانیومی می توانند شما را بیمار کنند. گرچه تنها ۶/۰ درصد از جمعیت به تیتانیوم حساسیت دارند، اما این می تواند روی سلامت و تندرستی شما، از جمله موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی تأثیر بگذارد. علائم آلرژی به تیتانیوم عبارتند از:

• تورم آکنه- مانند یا التهاب صورت
• مشکلات ترمیم زخم
• کهیر یا بثورات جلدی
• درد مفاصل و عضلات
• زخم و تورم در بافت های نرم دهان

اگر می دانید یا مشکوک هستید که به تیتانیوم حساسیت دارید، با دندانپزشک خود در مورد گزینه های ایمپلنت های دندانی خود صحبت کنید.

آیا افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی می توانند ایمپلنت دندان دریافت کنند؟

پاسخ کوتاه به این پرسش آری است. در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی ایمپلنت های دندانی را دریافت می کنند بدون آنکه هیچ گونه عارضه جانبی تجربه کنند. تحقیقات نشان می دهند که نرخ شکست ایمپلنت دندان در افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی شبیه نرخ شکست در افراد سالم است. به عنوان مثال، در بیماران مبتلا به سندرم شوگرن، نرخ بقاء ایمپلنت ها به طور میانگین ۷/۹۳ درصد، طی چندین سال، مشاهده شده است. بررسی های مکرر دندانپزشک می تواند به اطمینان از موفقیت آمیز بودن فرایند کاشت ایمپلنت شما کمک کند.