در این نوشته می خوانید:
کاشت ایمپلنت های دندانی معمولاً کاملاً قابل پیش بینی است و فرایندی است که میزان موفقیت آن بسیار بالا خواهد بود. اما مانند دیگر فرایندهای دندانپزشکی، ممکن است همیشه عملی و موفقیت آمیز نباشد. شکست ایمپلنت های دندانی موقعیتی غیر عادی است، اما در صورتی که برای شما اتفاق بیفتد، نیازی نیست نگران شوید. با خواندن این متن متوجه خواهید شد چه زمانی ایمپلنت جدید شما نیاز به کار اضافی دارد.
ساختار ایمپلنت دندانی
اکثر ایمپلنت ها از سه جزء تشکیل شده اند: بدنه تیتانیومی ایمپلنت، که داخل استخوان قرار می گیرد، تکه اتصالی به نام اباتمنت، و روکشی که روی اباتمنت ثابت می شود و همراستا با دیگر دندان های داخل دهان قرار می گیرد. در صورتی که هر یک از این اجزاء شل یا شکسته شود، برای همه اجزاء مشکل بوجود می آید.
ایمپلنت ها از فلز ساخته شده اند اما این روند بیولوژیکی است که اجازه می دهد آنها عملکرد طبیعی داشته باشند. در فرایندی به نام اسئواینتگریشن، بدن سلول های استخوانی زنده تولید می کند تا اطراف سطح ایمپلنت رشد کنند و آن را داخل استخوان فک نگه دارند. به مرور زمان، استخوان سالم به قرار گرفتن پیرامون ایمپلنت های دندانی ادامه می دهد. در صورتی که اسئواینگریشن به شکلی که باید اتفاق نیفتد، گاهی اوقات پس از فرایند کاشت ایمپلنت می تواند منجر به بروز یک دسته مشکلات شود.
علائم عفونت ایمپلنت دندانی
وقتی استخوان به درستی در اطراف ایمپلنت های دندانی رشد نمی کند، اغلب مهم ترین علامت و نشانه، شل شدن و جابجا شدن ایمپلنت دندانی است. در ابتدا، جابجایی ممکن است بسیار اندک باشد و تنها دندانپزشک متوجه آن شود، اما به مرور زمان، ایمپلنتی که نتوانسته است با استخوان پیرامون خود پیوند برقرار کند رفته رفته احساس لق شدن در آن حساس خواهد شد و حین جویدن یا حرف زدن فرد ممکن است جابجا شود. ایمپلنتی که به طور کامل با شکست مواجه شده باشد، کاملاً قابل جابجا شدن خواهد بود.
دیگر علائم ایمپلنتی که پیوند خود را از دست داده است شامل درد، التهاب، یا عفونت است، اما همیشه اینطور نیست. در صورتی که دندانپزشک شما متوجه جابجا شدن ایمپلنت شما شود ممکن است گرفتن تصویر رادیو گرافی با اشعه ایکس را توصیه کند تا روند رشد استخوان را چک کند. عکس رادیوگرافی از ایمپلنتی که با شکست مواجه شده است، مقدار قابل توجهی تحلیل استخوان اطراف قسمت فلزی ایمپلنت را نشان خواهد داد.
عوامل موثر در شکست ایمپلنت
اما چه عواملی باعث می شوند احتمال شکست ایمپلنت های دندانی بالا برود؟ موفقیت فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی به عوامل مختلفی بستگی دارد، اما عادات و شرایط پزشکی خاصی هستند که می توانند خطر لق شدن ایمپلنت های دندانی را افزایش دهند. بیماری لثه و براکسیسم می توانند به روند بهبود بافت اطراف ایمپلنت های دندانی آسیب برسانند، در حالی که بیماری هایی مانند پوکی استخوان که استحکام و تراکم استخوان را هدف قرار می دهند می توانند محکم قرار گرفتن پیچ ایمپلنت را دشوار سازند. قرار گرفتن تحت درمان های سرطان نیز می تواند مانعی سر راه جوش خوردن ایمپلنت باشد، زیرا گاهی اوقات درمان پرتو افکنی به سر و گردن می تواند مانع توانایی بهبود استخوان ها باشد.
برخی داروها نیز می توانند بیمار را در معرض خطر شکست ایمپلنت قرار دهند. ترکیبی از داروهای ضد افسردگی که نرخ متابولیسم استخوان را تحت تأثیر قرار می دهد می تواند برای افرادی که از آنها استفاده می کنند در روند اسئواینتگریشن آنها مشکل بوجود می آورند.
بسته به اینکه ایمپلنت کجای دهان قرار داده شده است، کشیدن سیگار می تواند خطر شکست ایمپلنت های دندانی را افزایش دهد. دندانپزشک به شما توصیه خواهد کرد تا زمانی که استخوان به شکل یکپارچه رشد نکرده است کشیدن سیگار را به طور کامل ترک کنید.
درمان
خبر خوب اینکه ایمپلنتی که با شکست مواجه می شود را با بی حسی موضعی به راحتی می توان خارج نمود. در صورتی که دندانپزشک جایگزین نمودن یک ایمپلنت را صلاح بداند، ایمپلنت قبلی را به آرامی خارج خواهد نمود و منطقه را پاکسازی می نماید. در صورتی که استخوان اطراف ایمپلنت خارج شده دست نخورده باشد، هیچ پیوند استخوانی نیاز نخواهد بود.
اگر تحلیل استخوان اتفاق افتاده باشد، دندانپزشک برای بهبود محل قرار گیری ایمپلنت پیوند استخوان انجام می دهد. فرایند بهبود پس از پیوند استخوان می تواند چند ماه قبل از کاشت ایمپلنت طول بکشد. طی دوره بهبود، دندانپزشک می تواند راجع به راه هایی برای کاهش خطراتی بحث کند که موجب شکست ایمپلنت می شوند، مانند ترک سیگار، یا دست نگه داشتن برای کاشت ایمپلنت تا اتمام یک دوره درمان سرطان.
پیشگیری از بروز مشکلات ایمپلنت
قبل از آغاز فرایند جایگذاری ایمپلنت های دندانی، راجع به عوامل خطر زایی که موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی را محدود می کنند با دندانپزشک خود صحبت کنید. تغییر در وضعیت پزشکی یا دارویی شما می تواند روی روند بهبود و اسئواینتگریشن شما تأثیر بگذارد، بنابراین، همیشه دندانپزشک خود را از تغییراتی که در سلامت و سوابق پزشکی شما بوجود می آیند آگاه سازید.
بهداشت خوب دهان و دندان ها نیز کلیدی برای پرهیز از مشکلاتی است که برای ایمپلنت های دندانی بوجود می آید. دو مرتبه مسواک زدن در طول روز، و شستشوی دهان با دهانشویه های آنتی باکتریال می توانند کمک کنند لثه های خود را سالم و به دور از باکتری ها نگه دارید، در حالی که دندان جدید شما در جای خود تثبیت می شود.
