انواع ایمپلنت و اجزاء آن

اجزاء اصلی ایمپلنت های دندانی

طی چند دهه اخیر، دانش دندانپزشکی، و بویژه دندانپزشکی زیبایی به موفقیت های زیادی در زمینه کاشت ایمپلنت دست یافته است. طی این بازه زمانی، تأکید زیادی روی افزایش میزان اطلاعات بیماران از جنبه های مختلف این درمان شده است زیرا در این صورت فرایند درمان راحت تری خواهند داشت. در صورتی که قرار است ایمپلنت داخل استخوان فک شما قرار گیرد، ما معتقدیم باید بدانید قرار است چه اجزائی وارد بدن شما شوند. به همین دلیل در این مقاله به معرفی اجزاء ایمپلنت خواهیم پرداخت.

فیکسچر Fixture

فیکسچر قسمت انتهایی ایمپلنت است و قسمتی است که به صورت فیزیکی در زیر خط لثه قرار می گیرد و با استخوان فک جوش می خورد تا به یکی از اجزاء دائم دهان تبدیل شود. فیکسچر از تیتانیوم ساخته می شود و طرح گرد و پیچ مانند دارد. معمولاً یک لایه از ماده ای به نام هیدروکسی آپاتیت hydroxyapatite روی فیکسچر را پوشش می دهد، که می تواند به فرایند اسئواینتگریشن (جوش خوردن) کمک کند.

اباتمنت Abutment

اباتمنت قطعه کوچکی است که درست کنار خط لثه قرار می گیرد. به محض تکمیل فرایند اسئواینتگریشن، اباتمنت داخل فیکسچر پیچ می شود و در نهایت دندان مصنوعی روی آن قرار خواهد گرفت که بخشی از لبخند فرد خواهد شد.

دندان مصنوعی یا روکش

دندان مصنوعی یکی از ترمیم های دندان مانند روکش، بریج، یا دنچر است که روی اباتمنت قرار می گیرد. این قطعه اگر دندان مصنوعی مانند روکش یا بریج باشد با چسب یا پیچ به اباتمنت چسبانده می شود، در حالی که اگر دنچر باشد با فشار، با صدای کلیک روی آن قرار می گیرد. ایمپلنت های دندان به گونه ای طراحی و ساخته شده اند که فوق العاده محکم هستند و می توانند چند دهه دوام داشته باشند و برای دندان های از دست رفته جایگزینی دائم شوند و لبخند زیبای شما را به شما بازگردانند.

انواع ایمپلنت های دندانی

همه افراد نمی توانند یک نوع ایمپلنت دندانی استفاده کنند.  انواع ایمپلنت های دندانی تعداد معدودی هستند که هر یک از آنها در شرایط خاصی مورد استفاده قرار می گیرند که انتخاب از میان آنها به وضعیت بیمار بستگی دارد. در این قسمت به معرفی هر یک از آنها و موقعیتی خواهیم پرداخت که در آن مورد استفاده قرار می گیرند.

ایمپلنت اندوستیل Endosteal

رایج ترین نوع ایمپلنت های دندانی ایمپلنت های اندوستیل هستند که طی یک فرایند دو جلسه ای داخل استخوان فک قرار می گیرند. این نوع ایمپلنت ها نقش فضا نگهدار را ایفا می کنند، شبیه پیچ و از جنس تیتانیوم هستند. طی یک فرایند جراحی ایمپلنت داخل استخوان فک قرار می گیرد و یک روکش یا دندان مصنوعی موقت روی آن قرار می گیرد. با قرار گرفتن ایمپلنت داخل استخوان فک، این استخوان مدتی زمان نیاز دارد تا بهبود پیدا کند، ایمپلنت با آن جوش بخورد تا مانند ریشه های دندان ها استحکام کافی داشته باشد. پس از چند هفته یا چند ماه، وقتی استخوان بهبود پیدا کرد، در جلسه دوم اباتمنت و دندان مصنوعی دائم روی ایمپلنت قرار می گیرند.

ایمپلنت های اندوستیل برای اکثر بیماران به عنوان یکی از گزینه های درمانی قابل استفاده هستند و نیاز است استخوان فک بیمار از سلامت کافی برخوردار باشد تا با پست جوش بخورد، یا اینکه بیمار باید بپذیرد برای تقویت استخوان فک خود تحت جراحی پیوند استخوان قرار گیرد.

ایمپلنت ساب پریوستئال Subperiosteal

اصلی ترین جایگزین برای ایمپلنت های اندوستیل، ایمپلنت ساب پریوستئال است. این نوع ایمپلنت ها به جای قرار گرفتن داخل استخوان فک بیمار، روی استخوان و زیر پوست و لثه قرار می گیرند. بعلاوه، به جای استفاده از یک پست پیچ مانند که محکم داخل استخوان قرار می گیرد، یک چارچوب فلزی زیر لثه و روی استخوان قرار می گیرد که پست ها به آن متصل هستند. با بهبود لثه پیرامون فیکسچر، ساختار ایمپلنت به اندازه کافی قوی خواهد بود که دندان مصنوعی را نگه دارد. این دندان مصنوعی روی پستی قرار می گیرد که از لثه بیرون است. این نوع ایمپلنت ها اغلب به عنوان بخشی از فرایند ایمپلنت های یک مرحله ای مورد استفاده قرار می گیرند. به جای مرحله دوم جراحی که برای باز کردن روی ایمپلنت انجام می شود، به محضی که دهان بهبود پیدا کند، اباتمنت به سادگی کار گذاشته می شود. از این نوع ایمپلنت می توان حتی به عنوان تکیه گاه یک دست دنچر کامل استفاده کرد.

این فرایند کاشت ایمپلنت معمولاً برای افردای مناسب است که استخوان فک آنها به میزان کافی قوی نیست یا از سلامت کافی برخوردار نیست تا بتواند ایمپلنت اندوستیل را در خود نگه دارد. ممکن است در این بیماران مقدار استخوان فک برای قرار گرفتن ایمپلنت اندک باشد یا اینکه ممکن است بیمار تمایل نداشته باشد برای تقویت استخوان منطقه ایمپلنت، تحت جراحی قرار گیرد.

ایمپلنت های زیگوماتیک Zygomatic

ایمپلنت های زیگوماتیک، هر چند این تکنیک و مدل کاشت ایمپلنت چندان رایج نیست، اما یکی از جایگزین های فرایند معمولی کاشت ایمپلنت در شرایطی است که بیمار استخوان کافی فک برای ایمپلنت های اندوستیل ندارد. این یک فرایند پیچیده است که در آن به جای فک بالا، استخوان گونه یا زیگوماتیک به عنوان پایه ایمپلنت مورد استفاده قرار می گیرد.

کدام نوع ایمپلنت بهتر است؟

تنها راه برای تعیین بهترین گزینه ایمپلنت های دندانی مراجعه به دندانپزشک است. در این جلسه، شرایط خاص و ویژه شما مورد بررسی قرار خواهد گرفت تا اطمینان حاصل شود شما گزینه مناسبی برای کاشت ایمپلنت های دندانی هستید. برخی بیماران بواسطه برخی مشکلات مانند تحلیل یا پوکی استخوان ممکن است گزینه مناسبی برای ایمپلنت های دندانی نباشند، یا ممکن است از دیگر انواع ایمپلنت برای آنها استفاده شود.