مراحل قرار گرفتن روکش روی دندان

چقدر طول می کشد تا روکش دائم به دندان متصل شود؟

فرایند ساخت و اتصال روکش دندان برای بیمار معمولاً دو جلسه طول می کشد.

الف) جلسه ی اول عبارت است از : ۱) آماده سازی و شکل دهی دندان، ۲) قالب گیری از آن، ۳) قرار دادن یک روکش موقت روی آن. زمان مورد نیاز برای انجام این مراحل می تواند بین ۳۰ دقیقه تا یک ساعت طول بکشد.

ب) طی بازه ی زمانی بین دو جلسه، آزمایشگاه روکش دندان را خواهد ساخت. معمولاً دو هفته یا بیشتر به این فرایند اختصاص داده می شود.

ج) زمانی که بیمار برای جلسه ی دوم باز می گردد، دندانپزشک روکش نهایی را در محل خود به دندان می چسباند. این فرایند نیز معمولاً ظرف ۲۰ دقیقه تکمیل خواهد شد.

در مجموع، تمام جلسات مراجعه به دندانپزشک برای اتصال روکش به دندان حدود دو هفته طول می کشد، که هر جلسه بین یک ساعت تا یک ساعت و نیم خواهد بود.

روکش های یک جلسه ای

برخی از دندانپزشک ها در فرایندی کاملاً متفاوت تنها طی یک جلسه مراحل ساخت و اتصال روکش به دندان را انجام می دهند که تنها ظرف مدت یک تا دو ساعت انجام خواهد شد.

مراحل فرایند اتصال روکش به دندان

از آنجا که برای اکثر بیماران فرایند اتصال روکش به دندان در دو جلسه انجام می شود، کل این فرایند را به این صورت توضیح خواهیم داد:

الف) جلسه ی اول (آماده سازی دندان)

گام نخست: بی حس کردن دندان

آیا قرار گرفتن روکش آماده شده روی دندان دردناک است؟ خیر، احساس درد طی فرایند قرار گرفتن روکش روی دندان نباید مسئله ی مهمی باشد.

• پیش از آغاز فرایند، دندانپزشک باید هم دندان و هم بافت لثه ی اطراف آن را بی حس کند.
• در صورتی که دندان تحت درمان ریشه قرار گرفته باشد، بی حس کردن نیاز نخواهد بود. با این حال، ممکن است دندانپزشک احساس کند بی حس کردن بافت لثه ی کنار آن هنوز هم ضروری است.

گام دوم: آماده سازی (شکل دهی) دندان

الف) مقدار خاصی از ساختار دندان باید تراشیده شود.

همه ی روکش های دندان باید حداقل ضخامت خاص را داشته باشند.

• این باعث می شود این اطمینان ایجاد شود که دندان از حجم کافی برخوردار است تا به میزان کافی محکم باشد.
• و در مورد روکش های پرسلاین، سرامیک به اندازه ی کافی ضخامت دارد تا بتواند به اندازه ی دندان های طبیعی نیمه شفاف باشد.

برای بسیاری از انواع روکش های دندان، این حداقل ضخامت حداقل دو میلی متر است، که کمی بیشتر از یک شانزدهم اینچ است. همانطور که در انیمیشن زیر مشاهده می کنید، این تراشیدن باید در تمام جهات دندان انجام شود.

ب) دندان آماده شده باید شکل خاصی داشته باشد.

علاوه بر کاهش اندازه ی کلی دندان ها، باید دندانپزشک آنها را به گونه ای بتراشد که شکل خاصی داشته باشند. دندان باید اندکی مخروطی شکل باشد، به گونه ای که روکش دندان (شیء سختی که قابل خم شدن نیست) بتواند روی آن بلغزد.

ج) شکل دندان می تواند کمک کند این اطمینان حاصل شود روکش دندان در جای خود ثابت باقی می ماند.

روکش دندان تنها توسط چسب دندانپزشکی در جای خود باقی نمی ماند. شکل دندانی که روکش روی آن قرار می گیرد نیز در استحکام و بقای آن نقش مهمی ایفا می کند.

• هر چه برآمدگی دندان که درون روکش دندان فرو می رود بزرگ تر باشد (و هر چه دو طرف برآمدگی موازی تر باشند) روکش بهتر در جای خود باقی می ماند.
• در برخی موارد حجم زیادی از دندان شکسته یا پوسیده شده است که در این صورت دندانپزشک پیش از شکل دهی آن برای قرار گرفتن روکش روی آن، ابتدا باید با استفاده از مواد پر کننده ی دندان مقداری از ساختار دندان را بسازد.

گام سوم: قالب گیری از دندان های آماده شده.

پس از تکمیل شکل دهی دندان، دندانپزشک باید از آنها قالب تهیه کند. طی دو فرایند متفاوت می توان این کار را انجام داد.

الف) قالب گیری دندان ها به روش سنتی

اکثر دندانپزشک ها با استفاده از گچ یا ترکیبی بتونه- مانند، از دندان ها قالب تهیه می کنند که اغلب تحت عنوان “مواد قالب گیری” شناخته می شوند.

1. دندان آماده شده شسته و خشک می شود.
2. یک نخ با ضخامت بسیار کم (نخ “عقب برنده”) دور دندان (در فضای بین آن و بافت لثه ی پیرامون آن) پیچانده می شود. ایده این است که نخ بافت لثه را از روی دندان کنار می زند، به همین دلیل پس از برداشتن آن، لثه برای مدت زمان کوتاهی کنار باقی می ماند تا مواد قالب گیری دندان ها دور دندان ها جریان پیدا کنند، تا از کل دندان آماده شده یک قالب تهیه شود.

   
3. اندکی از مواد مایع قالب گیری دندان با سرنگ دور تا دور دندان ریخته می شود.
4. سپس یک تری نازک پر از گچ قالب گیری نازک روی دندان و دندان های مجاور آن فشرده می شود و چند دقیقه در جای خود باقی می ماند.
5. با قرار گرفتن مواد مختلف قالب گیری ، این مواد با یکدیگر ترکیب می شوند یک جزء را تشکیل می دهند.
6. زمانی که قالب از روی دندان برداشته می شود، یک کپی از دندان های آماده شده و دیگر دندان های روی همان قوس دندانی، ایجاد می شود. باید از دندان های فک مخالف نیز قالب تهیه شود. زیرا در حین جویدن با دندانی که روکش روی آن قرار می گیرد برخورد خواهند داشت. از طرف دیگر نحوه ی بسته شدن بایت و قرار گرفتن دندان ها روی یکدگیر را نشان خواهند داد.

سپس قالب به آزمایشگاه ارسال می شود تا با استفاده از آن قالب گچی تهیه شود که برای ساخت روکش دندان استفاده می شود.

ب) قالب گیری دندان ها به روش نوری

برخی دندانپزشک ها تجهیزاتی دارند که به روش نوری از دندان ها قالب تهیه می کنند. این فرایند شامل استفاده از یک دوربین دستی کوچک مانند قلم نوری است که مانند اسکنر داخل دهانی عمل می کند. کاملاً واضح است که با این تکنیک هیچ قالب گچی استفاده نمی شود. اما هنوز هم ممکن است “نخ عقب برنده” استفاده شود تا دندان آماده شده برای دوربین دیجیتال کاملاً قابل مشاهده باشد. پس از تجزیه و تحلیل قالب دیجیتالی با تجهیزات مخصوص، تحت نظارت یک دندانپزشک یا متخصص آزمایشگاه، روکش دندان طراحی و ساخته می شود و برای دندانپزشک ارسال می شود.

علاوه بر قالب گیری دندان ها، باید رنگ آنها نیز مورد بررسی قرار گیرد تا بر اساس آن رنگ روکش دائم انتخاب شود.

گام چهارم: قرار گرفتن روکش موقت روی دندان

در صورتی که روکش دندان در آزمایشگاه ساخته شود، باید دو هفته یا بیشتر صبر کنید تا آماده شود. طی این مدت باید روکش “موقت” روی دندان ها قرار گیرد.

• روکش های موقت هم از دندان ها حمایت می کنند، هم مانع جابجایی آنها می شوند.
• معمولاً از جنس پلاستیک یا احتمالاً از جنس فلز هستند.
• روکش موقت با چسب موقت دندانپزشکی به دندان چسبانده می شود، تا بتوان آن را به سادگی برداشت.

الف) جلسه ی دوم (قرار گرفتن روکش روی دندان)

به محضی که ساخت روکش دندان تکمیل شود، دندانپزشک آن را به دندان متصل خواهد کرد.

گام نخست: برداشتن روکش موقت

در این مرحله، ابتدا دندان بی حس خواهد شد. سپس روکش موقت از روی دندان برداشته می شود و چسب موقت دندانپزشکی باقی مانده از روی آن پاک خواهد شد.

گام دوم: بررسی تناسب ظاهر روکش با دیگر دندان ها

پیش از قرار گرفتن روکش دائم روی دندان، ابتدا باید نحوه ی قرار گرفتن آن روی دندان و تناسب ظاهری آن با دیگر دندان ها بررسی شود.

گام سوم: چسباندن روکش به دندان

در صورتی که هم شما و هم دندانپزشکتان از روکش راضی باشید، ابتدا درون روکش دندان به چسب دائم دندانپزشکی آغشته می شود سپس روی دندان قرار می گیرد. پس از چند دقیقه، دندانپزشک چسب اضافی که از زیر لبه های روکش بیرون آمده است را با استفاده از یک ابزار دندانپزشکی می تراشد