سرطان دهان و درمان های آن

سرطان دهان چیست؟

سرطان دهان شامل سرطان های دهان و پشت حلق می شود. سرطان های دهان روی زبان، بافت پوشاننده دهان و لثه، زیر زبان، در پایه زبان و ناحیه گلو در پشت دهان بروز پیدا می کنند. سرطان دهان تعداد قابل توجهی از کل سرطان های تشخیص داده شده را تشکیل می دهد.

سرطان دهان اغلب در افراد بالای ۴۰ سال رخ می دهد و مردان را دو برابر بیشتر از زنان درگیر می کند. بیشتر سرطان های دهان به مصرف تنباکو ، مصرف الکل (یا هر دو) یا ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی مربوط می شوند.

علل بروز سرطان های دهان

• مصرف دخانیات و الکل. استفاده از تنباکو از هر نوع، از جمله سیگار کشیدن، شما را در معرض خطر ابتلا به سرطان های دهان قرار می دهد. مصرف زیاد الکل نیز این خطر را افزایش می دهد. استفاده از تنباکو و الکل خطر را حتی بیشتر افزایش می دهد.
• HPV. عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی مقاربتی (به ویژه نوع HPV 16) با سرطان های دهان مرتبط است.
• سن. خطر با بالا رفتن سن افزایش می یابد. سرطان دهان اغلب در افراد بالای ۴۰ سال رخ می دهد.
• قرار گرفتن در معرض نور خورشید. سرطان لب می تواند در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد شود.

علائم سرطان دهان

در صورت داشتن هر یک از این علائم به مدت بیش از دو هفته، به دندانپزشک یا پزشک مراجعه کنید.

• یک زخم، تحریک، توده یا لکه ضخیم داخل دهان، لب یا گلو.
• یک لکه سفید یا قرمز داخل دهان.
• گلو درد یا احساس اینکه چیزی در گلو گیر کرده است.
• مشکل در جویدن، بلع یا صحبت کردن.
• مشکل در حرکت فک یا زبان.
• تورم فک که باعث می‌شود پروتزها مصنوعی دندانی درست قرار نگیرند یا ناخوشایند باشند.
• بی حسی در زبان یا سایر نواحی دهان.
• گوش درد.

درمان های سرطان دهان

بهترین گزینه های درمانی برای سرطان دهان به عوامل زیادی بستگی دارند، از جمله محل تومور، مرحله بیماری و سلامت عمومی. بر خلاف بسیاری از سرطان ها، درمان اصلی می تواند جراحی، شیمی درمانی یا پرتو درمانی باشد، و هم شیمی درمانی و هم پرتو درمانی ممکن است با رویکرد درمانی استفاده شوند.

هنگامی که از جراحی استفاده می شود، همیشه اولین قدم نیست. شیمی درمانی (با پرتو درمانی) ممکن است قبل از جراحی، برای کاهش اندازه تومور، یا بعد از جراحی، برای پاکسازی هر گونه سلول های سرطانی باقی مانده انجام شود. اگر احتمال گسترش سرطان به غدد لنفاوی وجود داشته باشد، معمولاً برداشتن غدد لنفاوی انجام می شود. جراحی ترمیمی با پیوندهای پوست، عضله و یا استخوان ممکن است نیاز باشند. همچنین یک درمان هدفمند وجود دارد که می تواند برای برخی از افراد مبتلا به سرطان دهان مورد استفاده قرار گیرد، و همچنین آزمایشات بالینی که به درمان های جدیدتر مانند ایمونوتراپی نظر دارند.

اکثر افراد مبتلا به سرطان دهان تیمی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی را خواهند داشت که با یکدیگر همکاری می کنند. این می تواند شامل یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT)، انواع مختلف انکولوژیست مانند یک انکولوژیست پزشکی و انکولوژیست پرتو درمانی، یک متخصص جراحی پلاستیک و ترمیمی و دندانپزشکان باشد. متخصصان پشتیبانی مانند آسیب شناس گفتار، فیزیوتراپیست و متخصص تغذیه نیز اغلب شامل می شوند.

یک روانشناس یکی از اعضای مهم تیم است که نه تنها در تشخیص سرطان، بلکه به افراد کمک می کند با مشکلات فیزیکی و تغییرات عاطفی که می توانند با تشخیص سرطان دهان همراه باشند کنار بیایند.

عمل جراحی

جراحی روش اصلی درمان سرطان دهان است، اما همیشه اولین قدم در مراقبت از آن نیست. از آنجا که این جراحی ها گاهی اوقات می توانند پیچیده و مشکل آفرین باشند، انتخاب یک جراح که تعداد زیادی از این جراحی ها را انجام می دهد عاقلانه است. تجربه می تواند تفاوت بزرگی نه تنها در برداشتن موفقیت آمیز سرطان دهان، بلکه انجام این کار با کمترین میزان آسیب به بافت سالم ایجاد کند.

همانطور که در مورد برخی دیگر از سرطان ها مشاهده شده است، یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان داد افرادی که به دنبال درمان سرطان دهان در مراکز سرطانی هستند که تعداد زیادی از افراد مبتلا به این بیماری را درمان کرده اند، ممکن است نتایج بهتری داشته باشند.

اگر مطمئن نیستید که برای یافتن یک جراح با تجربه زیاد از کجا شروع کنید، برخی از پزشکان توصیه می کنند به یکی از مراکز سرطان مشخص شده مؤسسه ملی سرطان مراجعه کنید.

جراحی برای برداشتن تومور

جراحی برای برداشتن سرطان دهان فرصتی برای درمان ایجاد می کند و ممکن است بلافاصله پس از تشخیص یا پس از درمان با شیمی درمانی (و احتمالاً پرتو درمانی)- برای کاهش اندازه تومور، انجام شود. تومور در صورت امکان به طور کامل، همراه با حاشیه ای از بافت طبیعی برداشته می شود. فرایندهای خاصی ممکن است انجام شوند، از جمله:

• جراحی موس Mohs: این یک روش جراحی است که در آن جراح مقدار اندکی از بافت را برمی دارد و زیر میکروسکوپ آن را بررسی می کند. این کار به طور مکرر انجام می شود تا زمانی که هیچ شواهدی از سرطان باقی نماند. این فرایند ممکن است برای تومورهایی مانند تومورهای لب مفید باشد، جایی که برداشتن حتی مقدار کمی از بافت طبیعی می تواند باعث تغییر شکل شود.
• برداشتن حنجره Laryngectomy: گاهی، اما نه اغلب، برداشتن جعبه صدا برای برداشتن کامل تومور ضروری است.
• گلوسکتومی Glossectomy (جزئی یا کامل): برداشتن جزئی یا کامل زبان ممکن است برای سرطان های زبان نیاز باشد. هنگامی که یک سوم یا کمتر از زبان برداشته می شود، گفتار درمانی اغلب می تواند به افراد کمک کند تا گفتار طبیعی خود را بازیابند.
• ماگزیلکتومی Maxillectomy (جزئی یا کامل): گاهی اوقات برداشتن استخوانی که سقف دهان را تشکیل می دهد نیاز است.
• مندیبلکتومیMandibulectomy (جزئی یا کامل): گاهی اوقات برداشتن یک بخش، چند بخش یا تمام استخوان فک نیاز است. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، پیوندهای استخوان از لگن و سایر مناطق بدن اغلب می توانند نقص باقی مانده را ترمیم کنند.
• تراکئوستومی Tracheostomy: ایجاد یک سوراخ در نای ممکن است در برخی از انواع سرطان های دهان نیاز باشد. زمانی که یک تومور وسیع وجود دارد، این ممکن است یک روش دائمی باشد، یا ممکن است یک راه حل موقت برای اطمینان از حفظ راه هوایی حین وجود تورم ناشی از جراحی، شیمی درمانی یا پرتو درمانی باشد.
• لوله تغذیه: جراحی سرطان دهان می تواند باعث ایجاد مشکل در غذا خوردن شود، و ممکن است برای حفظ تغذیه به یک لوله تغذیه موقت مانند لوله NG یا لوله G نیاز باشد.

ممکن است از تکنیک های جراحی مختلف، مانند جراحی رباتیک، استفاده شود، بویژه در مورد سرطان هایی مانند سرطان گلو.

برداشتن غدد لنفاوی

اگر سرطان دهان به غدد لنفاوی گردن سرایت کرده باشد، یا احتمال سرایت آن وجود داشته باشد، معمولاً در زمان جراحی، برداشتن غدد لنفاوی انجام می شود. در این روش، جراحان پیش بینی می کنند که احتمال درگیری سرطان به کدام غدد لنفاوی وجود دارد و این غده ها را خارج می کنند تا بتوان آنها را از نظر وجود سلول های سرطانی بررسی کنند. در برخی مؤسسات، بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان (مشابه نمونه برداری از غده نگهبان سرطان سینه) ممکن است انجام شود. در این روش، یک نشانگر رادیواکتیو و یک رنگ به تومور تزریق می شود تا اولین غدد لنفاوی که سرطان به آنها گسترش خواهد یافت، ردیابی می شود. سپس می توان این غدد لنفاوی خاص را نمونه برداری کرد و اگر سرطانی یافت نشد، ممکن است نیازی به برداشتن غدد لنفاوی بیشتر نباشد.

تغییرات در جدا سازی غدد لنفاوی ممکن است شامل برداشتن جزئی باشد که در آن تنها چند گره برداشته می شوند، جدا سازی رادیکال اصلاح شده غدد لنفاوی، که در آن اکثر غدد لنفاوی و همچنین مقداری از عضلات و اعصاب برداشته می شوند، و جدا سازی رادیکال غدد لنفاوی که در آن علاوه بر غدد لنفاوی، عضلات، اعصاب و سیاهرگ ها برداشته می شوند.

جراحی ترمیمی

بسته به محل و وسعت جراحی اصلی، ممکن است به جراحی های ترمیمی بیشتری نیاز باشد. اینها ممکن است شامل پیوند استخوان، عضله، پوست، یا فرایند فلپ باشد. ایمپلنت های دندانی نیز ممکن است نیاز باشند.

پیشرفت های اخیر در جراحی ترمیمی اکنون به بسیاری از افرادی که حتی جراحی اصلی سرطان دهان را انجام داده اند، اجازه می دهند تا به نتیجه قابل قبول زیبایی برسند.

عوارض جانبی

عوارض احتمالی جراحی می توانند شامل مشکلات مربوط به بیهوشی، عفونت یا خونریزی باشند. بسته به اندازه یا وسعت جراحی، خوردن، صحبت کردن و تنفس ممکن است به خطر بیفتند. ممکن است برای کمک به تنفس یک لوله تراکئوستومی نیاز باشد، و برای اطمینان از تغذیه خوب ممکن است به یک لوله تغذیه نیاز باشد. گفتار درمانی و فیزیوتراپی نیز ممکن است نیاز باشند. هر جراحی خطر لخته شدن خون را به همراه دارد، مانند وجود خود سرطان، بنابراین باید اقدامات احتیاطی برای به حداقل رساندن خطر لخته شدن خون انجام شود.

شیمی درمانی

شیمی درمانی اغلب برای درمان سرطان های دهان استفاده می شود. این فرایند با از بین بردن سلول هایی که در بدن به سرعت در حال رشد هستند، مانند سلول های سرطانی، عمل می کند. از آنجا که سلول های طبیعی (مانند فولیکول های مو و سلول هایی که دستگاه گوارش را پوشش می دهند) نیز ممکن است به سرعت تقسیم شوند، عوارض جانبی شایع هستند.

زمان سنجی

شیمی درمانی برای سرطان دهان ممکن است به صورت زیر انجام شود:

درمان کمکی: اصطلاح کمکی به معنای “علاوه بر” است و به شیمی درمانی اشاره دارد که همراه (و بعد از) جراحی انجام می شود. در حالی که جراحی ممکن است تمام علائم قابل مشاهده سرطان را از بین ببرد، سلول های سرطانی باقیمانده ممکن است به رشد خود ادامه دهند و منجر به عود سرطان شوند. درمان کمکی همراه با پرتو درمانی به امید کاهش خطر عود انجام می شود.

داروهای شیمی درمانی

انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی وجود دارند که روی قسمت های مختلف چرخه سلولی کار می کنند (مراحلی که یک سلول در فرآیند تقسیم شدن طی می کند تا به جای یک سلول به دو سلول تقسیم شود). این داروها ممکن است به تنهایی یا به صورت ترکیبی استفاده شوند و معمولاً هر چند هفته یک مرتبه به صورت دوره ای تجویز می شوند. داروهایی که معمولا برای سرطان دهان استفاده می شوند عبارتند از:

• پلاتینول Platinol (سیس پلاتین cisplatin)
• پاراپلاتین Paraplatin (کاربوپلاتین carboplatin)
• ۵-FU (5- فلوئورواوراسیل fluorouracil)
• تاکسولTaxol (پاکلیتاکسل paclitaxel)
• تاکسوتر Taxotere (دوستاکسلdocetaxel)
• ترکسال Trexall (متوترکسات methotrexate)
• کیترودا Keytruda (پمبرولیزوماب pembrolizumab)

اثرات جانبی

تعدادی عوارض جانبی ناشی از شیمی درمانی وجود دارند، گرچه مدیریت این عوارض در سال های اخیر به طور قابل توجهی بهبود یافته است. عوارض جانبی شایع عبارتند از:

• ریزش مو
• سرکوب مغز استخوان: سلول های موجود در مغز استخوان که به گلبول های سفید، گلبول های قرمز و پلاکت ها تبدیل می شوند، به سرعت تقسیم می شوند و بنابراین سطوح این سلول ها اغلب در افرادی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند کاهش می یابد.

کاهش نوع خاصی از گلبول های سفید خون که تحت عنوان نوتروفیل ها (نوتروپنی ناشی از شیمی درمانی) شناخته می شوند، می تواند منجر به افزایش خطر بروز عفونت شود. کاهش گلبول های قرمز (کم خونی ناشی از شیمی درمانی) می تواند باعث خستگی و رنگ پریدگی شود. کاهش پلاکت ها (ترومبوسیتوپنی ناشی از شیمی درمانی) می تواند منجر به کبودی و خونریزی آسان شود.

داروهایی در دسترس هستند که می توانند تولید گلبول های سفید را تحریک کنند، و شیمی درمانی را نسبت به گذشته ایمن تر کنند.

• حالت تهوع و استفراغ: یکی از عوارض جانبی وحشتناک تر شیمی درمانی، حالت تهوع و استفراغ است، گرچه بسیاری از مردم اکنون با استفاده از دارو برای جلوگیری از حالت تهوع، حداقل علائم را تجربه می کنند.
• نوروپاتی محیطی: داروهای شیمی درمانی که برای سرطان دهان استفاده می شوند، مانند تاکسول و تاکسوتر، اغلب باعث بروز نوروپاتی محیطی می شوند. علائم شامل بی حسی و گزگز در دست ها و پاها هستند. این علامت ممکن است موقتی باشند، یا ممکن است پس از درمان طولانی مدت ادامه داشته باشند. در حال حاضر مطالعات در حال بررسی روش هایی برای کاهش این خطر هستند، و ارزش دارد که در این مورد با انکولوژیست خود صحبت کنید.
• زخم های دهان و تغییرات حس چشایی: آفت های دهان با شیمی درمانی شایع هستند، و داروهای شیمی درمانی، بویژه داروهای پلاتین مانند پلاتینول و پاراپلاتین، اغلب باعث ایجاد طعم فلز در دهان می شوند.

عوارض جانبی طولانی مدت شیمی درمانی نیز ممکن است رخ دهند، گرچه مزایای درمان معمولاً بسیار بیشتر از این خطرات هستند. برخی از داروهای شیمی درمانی می توانند خطر بیماری قلبی ، یا خطر ابتلا به سرطان ثانویه مانند سرطان خون را افزایش دهند.

پرتو درمانی

پرتو درمانی از امواج انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. از آن ممکن است به تنهایی، به عنوان درمان اولیه سرطان دهان، یا ممکن است قبل یا بعد از جراحی (با یا بدون شیمی درمانی) استفاده شود. همچنین می توان از آن برای کاهش علائم مربوط به سرطان های پیشرفته استفاده کرد. به طور کلی، پرتو به تنهایی یک گزینه به عنوان درمان اولیه فقط برای سرطان های کوچکتر دهان است. پرتو درمانی را می توان به یکی از این دو روش زیر انجام داد:

• پرتو درمانی خارجی: پرتو درمانی خارجی نوعی پرتو است که اکثر افراد با آن آشنایی دارند. این درمان اغلب پنج روز در هفته به مدت شش تا هفت هفته انجام می شود. همچنین می تواند به عنوان پرتوهای استریوتاکتیک بدن (SBRT) در درمان مجزا، یا چندین درمان دو هفته ای که طی دو تا سه هفته انجام می شوند، صورت گیرد.
• پرتو درمانی داخلی (براکی تراپی): کمتر رایج است، اما برای درمان سرطان می توان دانه های رادیواکتیو را درون تومور کاشت.

نکته قابل توجه این است که افراد مبتلا به سرطان دهان که سیگار می کشند به اندازه افرادی که در طول درمان سیگار نمی کشند به پرتو درمانی پاسخ نمی دهند.

درمان پرتو پروتون

درمان با پرتو پروتون یک گزینه جدیدتر در درمان سرطان دهان است. این روش به روشی مشابه پرتو افکنی عمل می کند، اما در عوض از پروتون های دارای انرژی بالا برای تخریب بافت سرطانی استفاده می کند. به طور کلی، اثربخشی پرتو پروتون مشابه پرتو درمانی است، اما به دلیل مکانیسم نحوه عملکرد آن (پرتو های پر انرژی تا حدودی فراتر از تومور ادامه می دهند در حالی که پروتون ها متوقف می شوند)، ممکن است نسبت به پرتو درمانی سنتی آسیب کمتری به بافت های طبیعی وارد کند.

عوارض جانبی

عوارض جانبی شایع پرتو درمانی عبارتند از قرمزی و ناراحتی پوست روی ناحیه ای که پرتو ساتع می شود و خستگی. التهاب غشاهای مخاطی داخل دهان نیز شایع است. آسیب به غدد بزاقی می تواند باعث خشکی دهان شود. آسیب به استخوان فک گاهی اوقات می تواند منجر به وضعیتی به نام استئونکروز فک شود. بسته به محل تومور، گاهی اوقات از دست دادن حس چشایی و گرفتگی صدا نیز رخ می دهد. تابش اشعه به ناحیه گردن ممکن است باعث التهاب مری (ازوفاژیت پرتویی) شود.

پرتو افکنی همچنین می تواند منجر به زخم و سفت شدن بافت (فیبروز پرتویی) شود که باعث سفتی فک می شود، اما مشخص شده است که درمان افراد با دارویی به نام اتیولEthyol  (آمیفوستین amifostine) آسیب اشعه به بافت سالم را کاهش می دهد.

با افزایش نرخ بقا پس از درمان سرطان سرطان، توجه به عوارض جانبی طولانی مدت پرتو درمانی نیز اهمیت بیشتری پیدا می کند. علاوه بر فیبروز پرتویی (که دائمی است) که منجر به سفتی می شود، پرتو افکنی ممکن است باعث کم کاری تیروئید به دلیل آسیب به غده تیروئید، و پوسیدگی دندان به دلیل اختلال در غدد بزاقی، نیز شود. مانند شیمی درمانی، پرتو درمانی ممکن است باعث افزایش جزئی خطر بیماری قلبی و همچنین سرطان های ثانویه شود، بویژه هنگامی که با شیمی درمانی ترکیب شود.

درمان هدفمند

درمان های هدفمند داروهایی هستند که به طور خاص سلول های سرطانی یا مسیری که در فرآیند تولید مثل سلول سرطانی استفاده می شود، را هدف قرار می دهند.

از آنجایی که این داروها مخصوص سرطان هستند، اغلب (اما نه همیشه) نسبت به شیمی درمانی عوارض جانبی کمتری دارند.

اربیتوکسErbitux  (ستوکسیماب cetuximab) یک آنتی بادی مونوکلونال است که پروتئین روی سطح سلول های سرطانی (که باعث تقسیم و تولید مثل آنها می شود) را هدف قرار می دهد. درمان های هدفمند سرطان را “درمان” نمی کنند، اما ممکن است رشد سرطان را برای مدت زمان قابل توجهی کنترل کنند. آنها اغلب همراه با شیمی درمانی و پرتو درمانی استفاده می شوند. اربیتوکس ممکن است به تنهایی در تومورهای پیشرفته یا متاستاتیک استفاده شود. اربیتوکس در صورت تجویز ممکن است بقای افراد مبتلا به سرطان دهان را افزایش دهد.

عوارض جانبی

عوارض جانبی معمولاً خفیف تر از شیمی درمانی هستند و می توانند شامل بثورات پوستی مهار کننده EGFR (بثوراتی شبیه آکنه اما آکنه نیستند) و اسهال باشد. خطر بروز واکنش های آلرژیک نیز وجود دارد.

آزمایشات بالینی

کار آزمایی های بالینی زیادی در حال پیشرفت هستند که به دنبال روش های بهتری برای درمان سرطان دهان یا روش هایی هستند که عوارض جانبی کمتری دارند. برخی از این مطالعات به دنبال ترکیبی از درمان های فوق هستند و برخی دیگر به دنبال راه های جدیدتری برای درمان سرطان هستند.

مانند بسیاری از سرطان های دیگر، این امید وجود دارد که ایمونوتراپی ممکن است برای افراد مبتلا به سرطان دهان مفید باشد. داروهای ایمونوتراپی مانند Opdivo (nivolumab) و Keytruda (pembrolizumab) در حال حاضر برای خط دوم درمان سرطان دهان پیشرفته و متاستاتیک مورد تأیید سازمان غذا و دارو هستند. این داروها به طور ساده با حذف ترمزی عمل می کنند که سلول های سرطانی روی سلول های ایمنی ایجاد می کنند، و به سیستم ایمنی بدن کمک می کنند تا سلول های سرطانی را شناسایی کرده و آنها را مورد حمله قرار دهد.

درمان تسکینی

بسیاری از افراد از اصطلاح “مراقبت تسکینی” هراس دارند، اما در واقع، مراقبت تسکینی می تواند حتی برای افراد مبتلا به سرطان های بسیار قابل درمان مفید باشد. مراقبت تسکینی به عنوان درمانی تعریف می شود که تمرکز آن روی بهبود سلامت جسمی، عاطفی و روانی افراد در هنگام مقابله با بیماری هایی مانند سرطان است. در حالی که آسایشگاه نوعی مراقبت تسکینی تلقی می شود، اما مراقبت تسکینی اغلب در کنار درمان های مرسوم سرطان مانند جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی استفاده می شود.

بسیاری از مراکز بزرگ سرطان اکنون دارای تیم های مراقبت تسکینی هستند که می توانند به هماهنگ کردن مراقبت برای مبتلایان به سرطان کمک کنند. این تیم ها ممکن است شامل یک پزشک، یک پرستار، درمانگرانی مانند فیزیوتراپیست و کاردرمانگر و متخصصان سلامت رفتاری مانند روانشناسان باشند.

از آنجا که مفهوم مراقبت تسکینی بسیار جدید است، افراد ممکن است مجبور شوند بحث را با درخواست مشاوره آغاز کنند. علائمی که ممکن است با مراقبت تسکینی برطرف شوند عبارتند از کنترل درد، تغذیه، حالت تهوع، از دست دادن اشتها و موارد دیگر.

طب مکمل (CAM)

در حال حاضر هیچ روش درمانی جایگزینی وجود ندارد که در درمان سرطان های دهان موثر باشد، با این حال بسیاری از درمان هایی که تحت این عنوان قرار می گیرند می توانند در مقابله با علائم سرطان، و در درمان سرطان به افراد کمک کنند. بسیاری از مراکز بزرگ سرطان اکنون این درمان ها را با رویکردی یکپارچه برای سرطان ارائه می دهند؛ ترکیب این روش ها با درمان های مرسوم سرطان. برخی از درمان های جایگزین برای درمان علائم سرطان که ممکن است برای افراد مبتلا به سرطان دهان مفید باشند عبارتند از مدیتیشن، ماساژ درمانی، یوگا، موسیقی درمانی، هنر درمانی و حتی درمان با حیوانات خانگی. همچنین شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه طب سوزنی ممکن است به افراد مبتلا به سرطان کمک کند، اما مهم است که قبل از امتحان کردن هر یک از این راهکارها با پزشک خود صحبت کنید.

بسیاری از مردم در مورد مزایای ویتامین ها یا مکمل های غذایی با سرطان دهان تعجب می کنند. در حالی که تحقیقات به تازگی انجام شده اند، برخی از مطالعات نشان می دهند که کورکومینcurcumin ، یکی از اجزاء زردچوبه، ممکن است اثربخشی درمان های سرطان دهان را بهبود بخشد (ممکن است باعث شود اثربخشی پرتو درمانی افزایش یابد). با این حال، ما هنوز نمی دانیم که آیا یافته های مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی زمانی که در بدن انسان استفاده می شوند، مفید خواهند بود یا خیر.

اگر می خواهید هر یک از این راهکارها را امتحان کنید، ابتدا با پزشک خود صحبت کنید. برخی از مکمل های ویتامین ها وجود دارند که ممکن است با شیمی درمانی یا پرتو درمانی تداخل داشته باشند.

مراقبت حمایتی/ سبک زندگی

علاوه بر درمان های فوق، کارهای زیادی وجود دارند که می توانید خودتان برای بهبود کیفیت زندگی و به طور بالقوه نتایج درمان خود انجام دهید. وقت گذاشتن برای یادگیری در مورد سرطان، و حمایت از مراقبت از خود، می تواند به شما کمک کند تا از آنچه در بدن شما می گذرد احساس خوبی داشته باشید و حتی ممکن است نتایج را بهبود دهد. گرد هم آوردن یک جامعه حمایت کننده از دوستان و خانواده ضروری است، زیرا هیچ کس نباید به تنهایی با سرطان روبرو شود.

با مشارکت در یک جامعه حمایتی، خواه یک گروه پشتیبانی محلی یا یک جامعه پشتیبانی آنلاین، می تواند حمایت کننده باشد، در حالی که به شما کمک می کنند در مورد جدیدترین درمان های سرطان دهان اطلاعات کسب کنید. صحبت کردن با سایر افرادی که با سرطان دهان مواجه شده اند می تواند بسیار ارزشمند باشد زیرا شما در حال روبرو شدن با برخی از مشکلات ناشی از سرطان دهان هستید؛ مشکلاتی مانند صحبت کردن، غذا خوردن و تنفس، که افرادی که مبتلا به سرطان دهان نیستند، آنها را بدیهی می دانند.

در نهایت، اگر سیگار می کشید، برای ترک سیگار به دنبال کمک باشید. همانطور که قبلا ذکر شد، افرادی که سیگار می کشند کمتر به پرتو درمانی پاسخ می دهند، و دلایل زیادی وجود دارد که ترک سیگار پس از تشخیص سرطان مهم است.

پرسش های متداول در مورد درمان های سرطان دهان

پس از انجام جراحی سرطان زبان می توان صحبت کرد و غذا خورد؟

آری، اما ممکن است کمی طول بکشد. پس از جراحی زبان، آسیب شناسان گفتار می توانند با سایر ارائه دهندگان مراقبت های سلامتی همکاری کنند تا به شما کمک کنند دوباره واضح صحبت کنید و نحوه بلعیدن را یاد بگیرید.

پیش بینی سرطان HPV  دهان چیست؟

نرخ بقا به طور خاص برای سرطان های دهان مرتبط با HPV گزارش نشده است، اما برخی از محققان معتقدند سرطان هایی که تست HPV آنها مثبت است ممکن است چشم انداز بهتری نسبت به سرطان های دهان غیر HPV  داشته باشند. ویروس HPV معمولاً با سرطان اوروفارنکس مرتبط است که نرخ بقای پنج ساله کلی آن ۴۹ درصد است.