در این نوشته می خوانید:
ایمپلنت های دندانی از چه موادی ساخته می شوند؟
چندین دهه است که ثابت شده است ایمپلنت های دندانی بهترین راهکار برای جایگزین شدن دندان هایی هستند که به هر دلیلی از دست رفته یا افتاده اند. با پیشرفت دانش دندانپزشکی در زمینه ایمپلنت های دندانی، موادی که ایمپلنت ها از آنها ساخته می شوند نیز بهبود پیدا می کنند. دو گزینه اصلی برای تولید ایمپلنت های دندانی تیتانیوم/ آلیاژهای تیتانیوم، و زیرکونیا هستند که بیشتر تحت عنوان ایمپلنت های سرامیکی شناخته می شوند.
هر دو ماده سازگار با بدن انسان هستند، به این معنا که در محیط دهان واکنش زیادی ایجاد نمی کنند یا این واکنش بسیار اندک خواهد بود. هر دوی این مواد از استحکام بالایی برخوردار هستند و می توانند یک عمر دوام داشته باشند. بنابراین، شما و دندانپزشک، چطور به این نتیجه خواهید رسید و تصمیم خواهید گرفت از کدام نوع ایمپلنت ها استفاده کنید، ایمپلنت های فلزی تیتانیومی و ایمپلنت های سرامیکی فاقد فلز؟
در این مقاله عواملی را بررسی خواهیم کرد که هنگام انتخاب مواد ایمپلنت های دندانی مد نظر قرار می گیرند.
کدام ایمپلنت ظاهر طبیعی تری دارند؟
در صورتی که قصد دارید برای کاشت ایمپلنت های دندانی هزینه کنید، قطعاً می خواهید نتیجه ای طبیعی داشته باشند! هیچ کس نمی تواند متوجه شود شما دندان های طبیعی خود را از دست داده اید و ایمپلنت جایگزین آنها کرده اید، مخصوصاً در جلوی دهان. در صورتی که در پی بهترین گزینه زیبایی برای جایگزینی دندان های خود هستید، به یک سری دلایل، ایمپلنت های دندانی سرامیکی به ایمپلنت های تیتانیومی ارجحیت دارند، از جمله اینکه:
- ایمپلنت های زیرکونیا یا سرامیکی رنگ سفید طبیعی دارند و حاوی هیچ فلزی نیستند، ایمپلنت های تیتانیومی فلزی هستند و خاکستری رنگ هستند. در صورتی که بافت لثه نازک باشد، رنگ خاکستری ایمپلنت های فلزی می تواند از روی لثه ها مشاهده شود.
- لثه ها اطراف ایمپلنت های دندانی سرامیکی به خوبی بهبود پیدا می کنند. حتی در صورتی که این بافت تحلیل برود، ایمپلنت های سرامیکی مانند دندان های طبیعی سفید رنگ هستند، بنابراین، هیچ کس نمی تواند آنها را از دندان های طبیعی تمیز دهد. با ایمپلنت های تیتانیومی، التهاب بافت شایع است و زمانی که لثه ها تحلیل می روند، سطوح ایمپلنت به راحتی مشاهده می شوند، که ظاهر ناخوشایندی دارد.
زمانی که طبیعی بودن ظاهر ایمپلنت ها مهم است، بی شک ایمپلنت های سرامیکی نسبت به ایمپلنت های تیتانیومی بهترین گزینه هستند.
ایمپلنت های دندانی چقدر محکم هستند؟
تیتانیوم/ آلیاژهای تیتانیوم و زیرکونیا مواد فوق العاده محکم و با دوامی هستند. از زوایای مختلفی می توان به استحکام ایمپلنت ها نگاه کرد. وقتی از نظر مقاومت کششی، قابلیت کشیده شدن ماده، به ایمپلنت ها نگاه می کنیم، زیرکونیا از سایر گزینه ها محکم تر است و با تفاوتی اندک نسبت به آن، آلیاژهای تیتانیوم و با تفاوتی فاحش نسبت به آن، تیتانیوم قرار دارند. از نظر مقاومت فشاری، قابلیت فشرده شدن ماده یا تحمل بار آن، زیرکونیا دو برابر محکم تر از تیتانیوم است. بواسطه فشار مداومی که در نتیجه جویدن و دیگر نیروها به ایمپلنت های داخل دهان وارد می شود، مقاومت فشاری برای ایمپلنت های دندانی ایده آل است.
- زیرکونیا فوق العاده محکم است و می تواند فشاری دو برابر بیشتر از حداکثر فشار و کششی که ایمپلنت های تیتانیومی و آلیاژهای تیتانیوم قادر به تحمل آن هستند را تحمل کند.
- نرخ موفقیت ایمپلنت های سرامیکی پس از ۵ سال ۹۵ درصد بوده است که آن هم بواسطه استحکام و توانایی طبیعی جوش خوردن آن با استخوان و بدن است.
- ایمپلنت های سرامیکی دوام بیشتری دارند زیرا مانند دندان های طبیعی پوسیده نمی شوند.
کدام ایمپلنت داخل دهان تمیزتر است؟
پلاک های دندانی لایه های چسبناکی هستند که اطراف دندان های طبیعی گسترش پیدا می کنند. پلاک ها در نتیجه ترکیب غذاهای حاوی قند و باکتری هایی بوجود می آیند که به طور طبیعی داخل دهان انسان وجود دارند. ترکیب قند و باکتری موجب بروز واکنش شیمیایی می شود که می تواند موجب افزایش اسید شود. این اسید با ذرات غذا و بزاق ترکیب می شود و پلاک های دندانی را بوجود می آورد.
در اطراف دندان های طبیعی، پلاک ها موجب بروز حفره های دندانی و بیماری لثه می شوند، که تحت عنوان ژنژیویت شناخته می شود. اما وقتی این پلاک ها و باکتری ها اطراف ایمپلنت های دندانی انباشته می شوند لثه ها ملتهب می شوند و منجر به بروز موکوزیت اطراف ایمپلنت (ژنژیویت) و پری ایمپلنتایتیس (بیماری پریودنتال) اطراف دندان های طبیعی می شود.
پری ایمپلنتایتیس یکی از مهمترین علل شکست ایمپلنت های دندانی است، بنابراین حتی کمترین مقادیر پلاک و باکتری ها بی شک حائز اهمیت هستند. مطالعات اثبات کرده اند که ایمپلنت های سرامیکی نسبت به ایمپلنت های تیتانیومی کمترین ضخامت پلاک های دندانی را روی خود داشته اند. بنابراین، کمتر احتمال دارد ایمپلنت های سرامیکی قربانی التهاب بافت، موکوزیت اطراف ایمپلنت و پری ایمپلنتایتیس شوند.
کدام ایمپلنت برای قرار گیری فوری داخل دهان مناسب تر است؟
جراحی یک مرحله ای در مقایسه با جراحی دو مرحله ای
در دندانپزشکی ایمپلنت های دندانی دو نوع جراحی ایمپلنت تعریف شده است: جراحی تک مرحله ای به این معناست که در روز جراحی، ایمپلنت کاشته می شود در حالی که اباتمنت از لثه بیرون می ماند و یک روکش موقت یا یک هیلینگ اباتمنت موقت روی آن قرار داده می شود که در بالای بافت قرار می گیرد.
در جراحی دو مرحله ای ایمپلنت داخل استخوان فک قرار می گیرد و بافت روی آن بخیه زده می شود و اجازه داده می شود ۳ تا ۶ ماه بهبود پیدا کند. پس از این دوره بهبود، فرایند کوچک دیگری لازم است تا بافت لثه باز شود و این بار هیلینگ اباتمنت یا اباتمنت موقت و روکش روی آن قرار بگیرند. سپس مرحله ترمیم می تواند آغاز شود.
ایمپلنت های دندانی سرامیکی برای جراحی های تک مرحله ای ساخته می شوند. ایمپلنت های دندانی تیتانیومی را می توان در جراحی یک مرحله ای اما در اکثر مواقع به صورت دو مرحله ای کاشته می شوند. ایمپلنت های سرامیکی و جراحی یک مرحله ای برای جایگزینی سریع دندان ها فوق العاده هستند، مخصوصاً در قسمت های جلوی دهان زیرا اجازه می دهند لبخند زیبای از دست رفته بیمار فوراً به او بازگردانده شود.
