اسئواینتگریشن در دندانپزشکی به چه معناست؟

اسئواینتگریشن (Osseointegration  پیوند استخوان با ایمپلنت) فرآیندی است که در آن یک اتصال ساختاری بین پایه یا پیچ ایمپلنت و استخوان اطراف آن ایجاد می شود. این اتصال، استحکام و عملکرد بسیار بیشتری نسبت به سایر جایگزین های دندان که فاقد این اتصال هستند، فراهم می کند.

این فرآیند در ابتدا به طور تصادفی توسط پر اینگوار برنمارک در دهه ۱۹۵۰ طی آزمایشی برای مطالعه جریان خون در استخوان ها با استفاده از ایمپلنت های تیتانیومی کشف شد. در پایان آزمایش، تیتانیوم به طور محکم در استخوان جوش خورده بود و نمی توانست جدا شود. بیش از هفتاد سال بعد، اکنون درک بسیار بیشتری از اسئواینتگریشن، نحوه عملکرد آن و چگونگی تقویت این فرآیند داریم.

اسئواینتگریشن چگونه عمل می کند؟

فرآیند اسئواینتگریشن ایمپلنت های دندانی فرآیندی است که ماه ها طول می کشد تا تکمیل شود. ممکن است سه تا شش ماه طول بکشد تا یک ایمپلنت به طور کامل با استخوان جوش بخورد. اسئواینتگریشن زمانی شروع می شود که سوراخی در استخوان فک ایجاد می کنیم تا پایه ایمپلنت را وارد کنیم.

هنگام ایجاد یک سوراخ درون استخوان، برخی از عروق خونی پاره می شوند و بدن را وادار به شروع فرآیند بهبود می کنند. تنها در عرض چند لحظه، پروتئین ها شروع به چسبیدن به سطح ایمپلنت می کنند. همزمان، یک لخته خون تشکیل می شود و به ایمپلنت دندان می چسبد. پس از چند ساعت، سیستم ایمنی بدن شروع به کار می کند و سلول های خاصی را آزاد می کند که به عنوان بخشی از این فرآیند التهابی به از بین بردن باکتری ها کمک می کنند.

چند روز پس از جراحی، سلول های موجود در بافت های همبند شروع به تشکیل کلاژن می کنند و نوع دیگری از سلول های بنیادی را تحریک می کنند تا عروق خونی جدید شروع به رشد کنند و منبع اکسیژن را بازیابی کنند. این فرآیند استخوان را قادر می سازد تا شروع به بهبود کند و بافت استخوانی جدیدی ایجاد کند. این بافت استخوانی جدید از طریق الیاف کلاژن روی سطح ایمپلنت نگه داشته می شود. تنها یک هفته پس از جراحی ایمپلنت، داربستی از ساختار استخوانی جدید در اطراف ایمپلنت تشکیل می شود. پس از چند هفته، استخوان جدید به بازسازی و بالغ شدن ادامه می دهد و به تدریج ساختار استخوانی را تشکیل می دهد که ایمپلنت را محکم در جای خود نگه می دارد.

ایمپلنت های دندانی چگونه باعث تقویت اسئواینتگریشن می شوند؟

پایه یا پیچ ایمپلنت اغلب دارای پوشش خاصی به نام هیدروکسی آپاتیت است که به رشد سریع استخوان جدید کمک می کند. سطح پیچ ایمپلنت ممکن است زبر شود زیرا این امر باعث افزایش سطح می شود تا سلول های استخوانی بیشتری بتوانند به ایمپلنت بچسبند و به اسئواینتگریشن کمک کنند.

در طول اسئواینتگریشن، بسیار مهم است که ایمپلنت ها تحت فشار زیادی قرار نگیرند و نتوانند حرکت کنند. هر گونه حرکتی می تواند بر پیوند بین استخوان و ایمپلنت تأثیر بگذارد، بنابراین اسئواینتگریشن کمتر موفقیت آمیز است یا ممکن است شکست بخورد.

چه زمانی ایمپلنت های دندانی به اندازه کافی قوی هستند که بتوان آنها را بازسازی کرد؟

به طور سنتی، ایمپلنت های دندانی در فک قرار داده می شوند و تا زمان تکمیل اسئواینتگریشن، بدون آسیب باقی می مانند تا بهبود یابند. یک پروتز موقت این امکان را برای بیماران فراهم می کند که در طول بهبودی با اعتماد به نفس لبخند بزنند، صحبت کنند و غذا بخورند. پس از این مدت، ایمپلنت ها به اندازه کافی قوی هستند تا از دندان های ایمپلنت جدید پشتیبانی کنند و در برابر نیروهای ایجاد شده در هنگام گاز گرفتن و جویدن مقاومت کنند. امروزه، بارگذاری یا بازسازی فوری ایمپلنت های دندانی بلافاصله پس از جراحی و قبل از وقوع اسئواینتگریشن، رایج تر شده است.

بارگذاری فوری ایمپلنت های دندانی

مهم است بدانید که این امر فقط در شرایط خاص امکان پذیر است و اسئواینتگریشن باید همچنان بدون وقفه اتفاق بیفتد. هنگام ترمیم چندین دندان با بریج بر پایه ایمپلنت، می توان بلافاصله پس از جراحی، یک پروتز موقت نصب کرد و این کار، ایمپلنت ها را به هم متصل می کند. اتصال ایمپلنت ها به هم به جلوگیری از حرکت در طول فرآیند اسئواینتگریشن کمک می کند تا همچنان بتوان با موفقیت آن را انجام داد. هنگام بارگذاری فوری یک ایمپلنت دندانی، روکش موقت به گونه ای طراحی می شود که با دندان مقابل تماس نداشته باشد و صرفاً برای اهداف زیبایی است. روکش نباید برای گاز گرفتن یا جویدن غذا تا زمان تکمیل اسئواینتگریشن استفاده شود. معمولاً، فرآیند اسئواینتگریشن بدون هیچ مشکلی به راحتی انجام می شود، بخصوص زمانی که بیماران دستورالعمل های ما را به دقت رعایت کنند.

چگونه می توانم از موفقیت اسئواینتگریشن اطمینان حاصل کنم؟

اگر ایمپلنت دندان شما را تأیید کنیم، قبلاً تراکم استخوان فک شما را بررسی کرده و سلامت دندان و پزشکی شما را ارزیابی کرده ایم تا مطمئن شویم که ایمپلنت دندان راه حل مناسبی است. در صورت برنامه ریزی و قرار دادن صحیح، میزان موفقیت این درمان ۹۵% یا بیشتر است، اما عوامل دیگری نیز باید در نظر گرفته شوند.

در طول دوره بهبودی پس از جراحی ایمپلنت، اجتناب کامل از سیگار کشیدن ضروری است و باید قبل از قرار دادن ایمپلنت ها، مدتی سیگار کشیدن را کنار بگذارید. نیکوتین عروق خونی را منقبض می کند، بهبودی را کند می کند و ادغام استخوان را مختل می کند. نوشیدن الکل نیز می تواند بهبودی را کند نماید.

ما دستورالعمل های دقیقی در مورد نحوه مراقبت از دهان در طول بهبودی به شما ارائه خواهیم داد و رعایت دقیق این دستورالعمل ها مهم است، زیرا باید با تمیز کردن کامل دهان، باکتری ها را از بین ببرید. در ابتدا، ممکن است شستشو با دهانشویه ضد میکروبی را توصیه کنیم و نحوه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دقیق در اطراف محل جراحی را به شما نشان خواهیم داد. شما به جلسات پیگیری نیاز خواهید داشت و شرکت در این جلسات مهم است تا بتوانیم سلامت دهان و دندان شما را کنترل کنیم.

اگر نگران بهبودی هستید یا متوجه هرگونه مشکلی در محل جراحی شده اید، لطفاً فوراً با ما تماس بگیرید. ما می توانیم هرگونه علائم عفونت یا سایر مشکلاتی را که می توانند بر اسئواینتگریشن تأثیر بگذارند و تکمیل درمان را به تأخیر بیندازند، بررسی کنیم.

بعید است که مشکلی در اسئواینتگریشن رخ دهد، بخصوص برای هر کسی که سلامت دندان و عمومی مناسبی دارد.