در این نوشته می خوانید:
طول عمر دندان عصب کشی شده
اغلب، درمان ریشه آخرین گزینه برای نجات دندانی است که به شدت عفونی شده است. طی این فرایند سوراخ ریزی درون دندان ایجاد می شود، پالپ دندان (اعصاب و بافت زنده) تخلیه می شود و در نهایت، سوراخ با مواد مخصوصی پر می شود. بر اساس تحقیقات انجام شده، نرخ موفقیت درمان ریشه یا عصب کشی بیش از ۹۵% است و در اکثر موارد تا پایان عمر دوام دارند. عواملی وجود دارند که دوام درمان ریشه تا پایان عمر بیمار را تضمین می کنند و مد نظر قرار دادن آنها از اهمیت بالایی برخوردار است.
روکش کردن دندان
پس از اتمام درمان ریشه، به عنوان مرحله ی نهایی، روکش دندان روی آن قرار می گیرد تا روی دندان سیل (مهر و موم) شود و برای مدت زمانی طولانی به آن استحکام ببخشد. اما برای همه ی موارد روکش دندان ضروری نیست. دندان هایی که جلوی دهان قرار گرفته اند، و نیز دندان هایی که به واسطه ی ساختارشان محکم هستند، ممکن است نیازی به روکش نداشته باشند.
چرا روی دندان روکش قرار می گیرد؟
پس از درمان ریشه، متخصص درمان ریشه با استفاده از مواد پرکننده ی دائمی دندان، کانال دندان را سیل می کند تا دندان در برابر نفوذ باکتری مقاوم شود و استحکام آن افزایش یابد. در صورتی که دندان در معرض خطر شکستن قرار داشته باشد و بدون حمایت روکش از استحکام کافی برخوردار نباشد، قرار دادن روکش روی آن الزامی است. یکی از مزیت های قرار دادن روکش روی دندان عصب کشی شده این است که دندان ظاهری کاملا طبیعی خواهد داشت.
چه زمانی باید روی دندان روکش قرار گیرد؟
برای دندان های جلو و نیز دندان های نیش که تقریبا آسیب جدی به آنها وارد نشده است، انجام درمان ریشه بدون قرار دادن روکش روی آن مشکلی در پی نخواهد داشت، زیرا دندان هایی که در جلوی دهان واقع شده اند کمتر از دندان های مولر و پرمولر تحت فشار ناشی از جویدن قرار می گیرند و برای جویدن استفاده نمی شوند. در واقع، همان طور که اشاره شد، پس از درمان ریشه تنها زمانی روی دندان های جلو روکش قرار داده می شود که دندان آسیب شدید دیده باشد و نیاز باشد با استفاده از روکش استحکام آن افزایش یابد. در صورتی که بیمار ترجیح دهد، برای ارتقاء زیبایی ظاهری دندان های جلو، باز هم می توان روی آنها روکش قرار داد.
حتی دندان های مولر و پر مولری که خطر شکست آنها را تهدید نمی کند، پس از درمان ریشه نیاز به روکش ندارند و تنها پر خواهند شد. در صورتی که بخش بزرگی از دندان سالم مانده باشد، مواد پر کننده ی نقره یا کامپوزیت به تنهایی می توانند یک سطح جونده و سیل دائمی و محکم فراهم آورند.
خواه دندان با روکش پوشانده شده باشد یا با مواد پر کننده پر شده باشد، به خاطر داشته باشید که این دندان ها هنوز هم در معرض پوسیدگی قرار دارند. دندان ترمیم شده را دو مرتبه در روز، با خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید.
متخصص درمان ریشه می تواند بهترین تصمیم را برای حفظ دندان عصب کشی شده بگیرد.
رعایت بهداشت دهان و دندان ها
پس از درمان ریشه، حفظ بهداشت دهان و دندان، شامل مسواک زدن و کشیدن نخ دندان از اهمیت بالایی برخوردار است، مخصوصا پس از صرف غذا و قبل از خواب.
انجام درمان ریشه یا عصب کشی به این معنا نیست که دندان دیگر در معرض خطر پوسیدگی قرار ندارد. تا زمانی که دندان در دهان است می تواند در معرض خطر عفونت و پوسیدگی و حفره قرار داشته باشد.
طول عمر دندان پر شده
عواملی که می توانند روی طول عمر دندان پر شده تاثیر بگذارند و موجب آسیب آن شوند عبارتند از نوع موادی که برای پر کردن دندان استفاده می شوند و نیز مهارت دندانپزشک در پر کردن دندان. به طور کلی، دندان ها با طلا، آمالگام نقره یا رزین کامپوزیت پر می شوند. استحکام طلا از سایر مواد بیشتر است و ۱۵ -۳۰ سال دوام دارد. دندان هایی که با نقره پر می شوند معمولا ۱۰ – ۱۵ سال و کامپوزیت کمتر از همه، ۵- ۷ سال، دوام دارد. همه ی این مواد ممکن است به مرور زمان ساییده یا کنده شوند. نقره و کامپوزیت (نه طلا) ممکن است ترک بردارند یا سوراخ شوند. به طور کلی، برای پر کردن دندان های جلو، رزین کامپوزیت توصیه می شود زیرا زیبایی لبخند را طبیعی تر خواهند کرد و کمتر تحت فشار هستند بنابراین نیاز نیست نگران استحکام آنها باشید.
به خاطر داشته باشید که رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه ی منظم به دندانپزشک کمک می کنند دندان ها طول عمر بیشتری داشته باشند.
طول عمر روکش دندان
صرف نظر از سبک زندگی افراد و رعایت بهداشت، روکش دندان حداقل ۵ سال دوام خواهد داشت و احتمالا بیمه هر ۵ سال یک مرتبه هزینه ی تعویض آن را تقبل خواهد کرد. با این حال، با مسواک زدن و کشیدن نخ دندان به طور منظم و حفظ سلامت عمومی دهان، معمولا مشاهده شده است که روکش ها ۱۰ – ۱۵ سال دوام دارند. حتی دیده شده است بیمارانی که به شدت مراقب بهداشت دهان خود هستند و به طور منظم به دندانپزشک مراجعه می کنند، روکش دندان های آنها ۲۵ – ۳۰ سال دوام داشته اند. اتصال روکش دندان به ایمپلنت تیتانیومی یا ریشه ی طبیعی دندان نیز نقش مهمی در پس زده شدن روکش از سوی بدن ایفا می کند. ترک عاداتی مانند جویدن ناخن یا باز کردن پاکت های پلاستیکی با دندان ها نیز به طول عمر روکش ها خواهد افزود.
